Известные библейские стихи из Genesis 32

Поделиться

Ang tawo miingon, “Dili na Jacob ang imong ngalan kondili Israel kay nakigdumog ka sa Dios ug sa mga tawo ug midaog ka.”

Miingon ang tawo, “Buhii ako kay hayag na.” Apan si Jacob mitubag, “Dili ko ikaw buhian hangtod nga panalanginan mo ako.”

Siya na lamang ang nagpabilin. Unya may tawong nakigdumog kaniya hangtod sa kaadlawon.

Miingon si Jacob, “Nakakita na gayod ako sa nawong sa Dios ug buhi gihapon ako.” Busa ginganlan niyag Peniel ang maong dapit.

Sa pagkamatikod sa tawo nga dili siya makadaog sa ilang panagdumog, giigo niya ang dapidapi ni Jacob ug naligas ang lutahan niini.

Nangutana ang tawo, “Unsay imong ngalan?” Mitubag siya, “Jacob.”

Si Jacob miingon, “Tug-ani lagi ako sa imong ngalan.” Apan mitubag ang tawo, “Nganong nangutana ka man sa akong ngalan?” Unya gipanalanginan niya si Jacob.

Dili ako takos sa tanan mong kaluoy ug kaayo kanako nga imong sulugoon. Mitabok ako sa Jordan nga walay dala gawas sa akong sungkod apan karon mibalik ako uban niining duha ka pundok.

Busa, hangtod karon ang mga kaliwat ni Israel dili mokaon sa unod sa dapidapi sa mananap kay diha mang bahina sa lawas naigo si Jacob.

Unya nag-ampo si Jacob, “Dios sa akong apohan nga si Abraham ug sa akong amahan nga si Isaac, pamatia intawon ako! GINOO, ikaw nag-ingon kanako, ‘Pauli sa inyo ug sa imong kaparyentihan ug salig nga walay mahitabo kanimo.’

Busa luwasa intawon ako gikan sa mga kamot sa akong igsoon nga si Esau. Nahadlok ako nga siya mipaingon nganhi aron pamatyon kaming tanan lakip ang mga babaye ug kabataan.