Известные библейские стихи из Genesis 2

Поделиться

Tí fer maður frá faðir og móður og heldur seg aftur at konu síni, og tey verða eitt hold.

Harrin Guð segði nú: «Ikki er gott, at maðurin er einsamallur; eg vil gera honum medhjálp, sum hóskar honum.»

tá myndaði Harrin Guð mannin av mold jarðar og blásti lívsanda í nasar hans, og soleiðis varð maður til livandi skepnu.

Tá mælti Ádam: «Hesa ferðina er tað bein av mínum beinum og hold av mínum holdi; hon skal kallast kallinna, tí av kallmanni er hon tikin!»

Guð vælsignaði hin sjeynda dagin og halgaði hann, tí á honum hvíldi Guð frá øllum verki sínum, sum hann hevði skapað og gjørt.

Tey vóru nakin, bæði Ádam og kona hansara, men blúgvaðust tó ikki.