Известные библейские стихи из મત્તિ 2

Поделиться

હેંનવેં હેંના ઘેર મ જાએંનેં હેંના બાળક નેં હીની આઈ મરિયમ નેં હાતેં ભાળ્યુ. તર મોડા ભેર પડેંનેં બાળક નેં પોગેં લાગ્યા, અનેં પુંત-પુંતાના ઠેલા સુંડેંનેં હેંનેં હુંનું, અનેં લોબાન, અનેં ગન્ધરસ નું દાન કર્યુ.

ઝર હેરોદેસ રાજા યહૂદિયા પરદેશ મ રાજ કરેં રિયો હેંતો, તર ઇસુ નું જલમ હેંના પરદેશ ના બેતલહેમ ગામ મ થાયુ. તે ઉગમણી બાજુ થી અમુક બુદ્ધિમાન માણસ ઝી આકાશ ન તારં નું જ્ઞાન રાખે હે, યરુશલેમ સેર મ આવેંનેં પૂસવા મંડ્યા. વેયુ બાળક કાં હે? ઝી યહૂદી મનખં નો રાજા બણવા હારુ પેદા થાયુ હે, કેંમકે હમવેં ઉગમણી બાજુ હેંના જલમ ના બારા મ વતાડવા વાળા તારા નેં ઉગતં ભાળ્યો હે, હેંના બાળક નેં હમું નમેંનેં પોગેં લાગવા આયા હે.

હેંના તારા નેં ભાળેંનેં વેયા ઘણા ખુશ થાયા.

અનેં હેંનવેં હામણા મ એંમ સેતવણી મેંળવેંનેં, કે હેરોદેસ રાજા કનેં પાસા નહેં જાતા વેહ, તે વેયા બીજી વાટ થકી પુંતાના દેશ મ જાતારિયા. હેંનનેં જાતારેંવા પસી હરગદૂતેં યૂસુફ નેં હામણા મ ભળાએંનેં કેંદું, ઉઠ! એંના બાળક નેં અનેં હીની આઈ નેં લેંનેં મિસ્ર દેશ મ નાહેં જા. અનેં ઝર તક હૂં તનેં નેં કું તર તક વેંહાંસ રેંજે, કેંમકે હેરોદેસ રાજા એંના બાળક નેં જુંએં રિયો હે કે હેંનેં મરાવ દડે.