Известные библейские стихи из Genesis 2

Поделиться

Dyna pam mae dyn yn gadael ei dad a’i fam ac yn cael ei uno â’i wraig. Byddan nhw’n dod yn uned deuluol newydd.

Dwedodd yr ARGLWYDD Dduw wedyn, “Dydy e ddim yn beth da i’r dyn fod ar ei ben ei hun. Dw i’n mynd i wneud cymar iddo i’w gynnal.”

Dyma’r ARGLWYDD Dduw yn siapio dyn o’r pridd. Wedyn chwythodd i’w ffroenau yr anadl sy’n rhoi bywyd, a daeth y dyn yn berson byw.

A dyma’r dyn yn dweud, “O’r diwedd! Un sydd yr un fath â fi! Asgwrn o’m hesgyrn, a chnawd o’m cnawd. ‘Dynes’ fydd yr enw arni, am ei bod wedi’i chymryd allan o ddyn.”

Bendithiodd Duw y seithfed diwrnod a’i wneud yn ddiwrnod arbennig, am mai dyna’r diwrnod roedd e wedi gorffwys ar ôl gorffen y gwaith o greu.

Roedd y dyn a’i wraig yn hollol noeth, a doedd ganddyn nhw ddim cywilydd.