Известные библейские стихи из Wiwitan 17

Поделиться

Nalika Abram umuré sangang puluh sanga taun, GUSTI ngétok marang Abram lan ngetokké tembung marang dèkné: “Aku iki Gusti Allah sing Mahakwasa, kowé mbangun-turuta marang Aku lan uripa sing bener.

Jenengmu sak terusé duduk Abram, nanging Abraham, awit kowé kuwi wis Tak dadèkké dadi bapaké bangsa okèh.

Aku bakal nggawé perjanjian ing antarané Aku lan kowé uga marang turunanmu nganti turunané turunanmu dadi perjanjiané sing langgeng, supaya Aku dadi Gusti Allahmu lan Gusti Allahé turunanmu.

“Sangka Aku ya iki perjanjian-Ku karo kowé, yèn kowé bakal dadi leluhuré bangsa okèh.

Nanging tembungé Gusti Allah: “Ora, bojomu Sara bakal nglairké anak lanang sangka kowé, lan kowé bakal njenengké dèkné Isak, lan karo dèkné kuwi Aku bakal nganakké perjanjian-Ku dadi perjanjian langgeng kanggo turunané.

Lan menèh kowé lan turunanmu bakal Tak wènèhi negara iki sing kok enggoni kaya wong mantya, ya negara Kanaan iki kabèh, bakal dadi duwèkmu selawasé lan Aku bakal dadi Gusti Allahé.”

Abraham terus sendeku nyembah ing lemah karo ngguyu, tembungé dèkné: “Wong sing wis umur 100 taun apa bisa nduwé anak, lan Sara sing wis umur sangang puluh taun kuwi apa ya bakal bisa nglairké anak?”

Gusti Allah ngetokké tembung menèh marang Abraham: “Sarai bojomu kuwi aja kok tyeluk Sarai menèh, nanging Sara, kuwi dadia jenengé.

Kowé pada sunata, awit kuwi sing kanggo tanda perjanjiané ing antarané Aku lan kowé.

Nanging perjanjian-Ku kuwi bakal Tak talèni karo Isak, sing bakal lair sangka Sara patutan sangka kowé taun ngarep pendaké waktu iki.”

Anak sing umur wolung dina kuwi kudu disunati, ya kuwi saben anak lanang ing panggonanmu, turunanmu, uga kabèh kanggo sing duduk turunanmu sing lair ing omahmu utawa sing dituku karo duwit sangka liya bangsa. Wong sing lair ing omahmu lan sing kok tuku karo duwit, kabèh kuwi kudu pada disunati, ing dagingmu kuwi perjanjian-Ku dadi perjanjian sing langgeng.