Известные библейские стихи из پێدایش 8

Поделиться

اِشانی وشّێن بۆ که هُداوندئے کِرّا سر بوت، وتی دلا گوَشتی: ”من چه اِد و رند هچبر زمینا انسانئے سئوَبا نالتَ نکنان، بِلّ تُرے چه کَسانیا آییئے دلئے واهگ بَد اَنت. چه اِد و دێم هچبر سجّهێن سَهداران اے پئیما هۆریگا گار و گُمسارَ نکنان که انّون کرتگُن. تان هما وهدا که زمین هست‌اِنت کِشت و کِشار و رۆن و مۆشئے وهد، سارتی و گَرمی، گرماگ و زمستان و رۆچ و شپَ نه‌اۆشتنت.“

نون نوها په هُداوندا کُربانجاهے اَڈّ کرت و چه هِلارێن هئیوان و هِلارێن بالی مُرگان لهتێنی زُرت و کُربانجاها سۆچَگی کُربانیگی کرتنت.

هُدایا نوه و هما سجّهێن وَکشیێن هئیوان و دَلوَت یات کرتنت که نوهئے همراهیا بۆجیگا اَتنت. هُدایا زمینئے سرا گواتے راه دات و آپ اێر آیان بوت.

وهدے کپۆت بێگاها آییئے کِرّا پِر ترّت، زئیتونئے تازگێن تاکے دپا اَتی. نون نوها زانت که چه زمینئے سرا آپ کمّ بوتگ.