Onderling afhankelijk

"Want zo zegt de Here, de God van Israël: Het meel in de pot zal niet opraken, en de olie in de kruik zal niet ontbreken tot op de dag, waarop de HERE regen op de aardbodem geven zal" (1 Koningen 17:14, NBG51).

Inmiddels zijn we weer honderden jaren verder in de geschiedenis van Israël. De leiders en de bevolking van het land hebben op allerlei manieren gezondigd. Daarom moet Elia namens God een periode van droogte en dus van honger aankondigen. Maar Elia zelf mag op Gods aanwijzingen veiligheid zoeken in het buitenland.

De ontmoeting tussen Elia en de vrouw in dit verhaal is onthullend. Elia is een man van God en de vrouw is een buitenlandse weduwe van wie we de naam niet eens kennen. Maar ook al heeft Elia een bevoorrechte positie, hij bevindt zich hier in een zeer kwetsbare situatie en heeft de hulp en gastvrijheid van de weduwe nodig.

Elia moet de weduwe om hulp vragen en zij biedt hem haar weinige bezit aan. In hun ontmoeting delen en ontvangen ze allebei meer dan wat ze voor mogelijk hadden gehouden. Elia ontvangt voedsel en een toevluchtsoord en de weduwe ontvangt Gods Woord, dat haar en haar gezin van het nodige voedsel voorziet. Ze erkennen hun onderlinge afhankelijkheid, en nog veel belangrijker: ze herkennen iets van God in de ander.

Welke les heeft Elia door deze gebeurtenis geleerd, denk je? En welke de weduwe?