Verschillen vieren

"Hierbij is geen sprake van Jood of Griek, van slaaf of vrije, van mannelijk en vrouwelijk: gij allen zijt immers één in Christus Jezus" (Galaten 3:28, NBG51).

In de tijd van het Nieuwe Testament, de tijd van het Romeinse Rijk, botsten verschillende culturen op elkaar, vaak op gewelddadige wijze. Er waren veel barrières tussen mensen. De eerste barrière scheidde Joden van niet-joden, een volgende scheidde mannen van vrouwen, een derde vrije mensen van tot slaaf gemaakten, een vierde priesters van niet-priesters. En tot slot scheidde een gordijn God van alle mensen.

Tegenwoordig hebben we sommige van die barrières ingeruild voor andere, maar het zijn er zeker niet minder geworden. Zelfs binnen de kerk denken we soms maar al te graag in hokjes, wat tot verdeeldheid en uitsluiting leidt. Maar zo is de kerk niet bedoeld. De dood van Jezus Christus scheurde niet alleen het gordijn in tweeën om vrije toegang tot God te geven (zie Matteüs 27:51), maar brak ook de scheidingsmuren tussen mensen af en verzoende botsingen tussen culturen en tussen mensen onderling.

De Geest van God verenigt mensen in één wereldwijde familie, ongeacht hun afkomst of hun thuiscultuur. Dit helpt ons om ons niet bedreigd te voelen door onze onderlinge verschillen, maar ze juist te vieren. In Christus zijn we één, ook al hebben we verschillende culturele achtergronden.

Welke hokjes spelen in jouw omgeving een rol? Zou er een manier zijn om die te doorbreken?