Filistliler Allah’ın kutsal sandığını aldılar

Filist halkı İsraillilerin düşmanlarıydı. Savaş her yere yayılmıştı. Filistliler İsraillileri yeniyorlardı. Çok İsrailli askerler öldürdüler.

İsrailli halkın başları, “Neden Rab bizi Filistlilerin ellerine teslim ediyor?” diye sordular. “Rab Musa’nın aracılığıyla bize verdiği kutsal sandığını buraya getirelim” dediler, “Kutsal sandık aramızda olsa düşmanlarımızı yenebileceğiz.”

Allah kutsal sandığı İsraillilere verdiği zaman kendisi aralarında yaşayacağını söz vermişti. İsrailliler, sonu olmayan, gözün gördüğü yere kadar o kumla dolu memleketi yani çölde dolaşırken Allah onlarla birlikteydi. Kutsal sandık Allah’ın çadırında dururdu. Her sene günahları bağışlanma gününde Rab’bin baş hizmetçisi kurban kanını kutsal sandığın üstüne dökerdi. Allah’la İsraillilerin arasında bir antlaşma vardı. İsrailliler lazımdı Allah’ın kurallarını yerine getirsinler. Eğer yaparsalar Allah aralarında yaşayacaktı. Kutsal sandık Allah’la İsraillilerle olan beraberliğini gösteren bir resim gibiydi.

Ama İsrailliler Allah’ı unuttular. Allah’la beraber olmak yerine kutsal sandığı Allah’tan ayrı bir kuvvet olduğunu düşündüler. Sandığı bir put gibi kullandılar.

Filistliler putlara tapardılar. İsrailliler kutsal sandığı savaşa getirdiğini duyunca çok korktular. “Vay başımıza!” dediler, “Tanrılar savaşa gelmiş. Çölde Mısırlıların başına her tür bela veren tanrılar bunlar.” Onlar sandığı kuvvetli bir tanrı olduğunu düşündüler. Onun için çok daha hızlı savaştılar.

İsrailliler kutsal sandığı savaşa getirdiler ve Allah onları cezalandırdı. Filistliler İsraillileri yenip sandığı aldılar.

Allah’ın baş hizmetçisi Eli’nin terbiyesiz olan oğulları Hofni ve Pinehas savaşta kutsal sandığı taşırdılar. İkisi de öldürüldüler. Babaları Eli kutsal sandığın düşmanların ellerine geçtiğini duyunca düşüp öldü. Bu üç adam İsraillilere doğruyu öğretmeliydiler ama İsraillilerin yanlış anlayışını düzeltmediler. Kutsal sandığı yanlış kullanmaya engel olmadılar. İsrailliler esas ve her şeyi yaratan Allah’ın yerine bir sandığa güvendiler.

Biz de İsrailliler gibi bazen Allah’ın yerine Allah’ın verdiği şeylere ya da Onun bereketine güvenmiş olabiliriz. Mesela Kutsal Kitap, olabilir ettiğimiz güzel duanın sözleri, ya da bir bina ve daha çok başka şeyler olabilir. Rab bundan hiç hazzetmiyor. Böyle şeyler sadece Rab’le beraberliğimize yardımcı olmalı. Her şeyden önce Rab’le dostluğumuzu koruyalım. Hiçbir zaman Allah’tan başka gördüğümüz ya dokunabildiğimiz ya da O’nun bize verdiği her hangi bir şeye güvenmemize izin vermeyelim. Tek Allah’a güvenelim.