شادی‌ای که باقی می‌ماند

یوحنا ۱۱:۱۵ ـــ «این سخنان را به شما گفتم تا شادی من در شما باشد و شادی شما کامل شود.»

شادی عیسی، شادی‌ای نیست که تعریف شادی یا هیجانی معمول را برای ما داشته باشد. شادی عیسی، شادیِ زندگی آسوده نیست؛ شادمانی از جایگاه درست ایستادن با خدا و هوشیارانه گام زدن در محبت و مراقبت اوست. می‌توانیم آن شادی را صاحب باشیم، می‌توانیم شادی او را داشته باشیم، و آن را همچون حضوری ماندگار مال خود کنیم.

هِنری آلفورد، شادیِ عیسی را به این شکل توصیف می‌کند: «شادی‌ای که من مرکز توجه نیستم، و شادی که از من و بر من نیست، بلکه شادی من است، به عبارت دیگر...این وجدِ خود او، شادمانی پسر در آگاهی از محبت خداست.»

جورج موریسون چنین می‌گوید: «هیچ کس نپرسید که منظورش چیست. کسی با سردرگمی به دیگری نگاه نکرد. از نظر آنها طبیعی به نظر می‌آمد که استاد به شادی خود اشاره کند. از این‌رو، درک می‌کنیم که شادی مسیح چیزی بود که با آن آشنا بودند.»

و شادی شما کامل شود: این نتیجهٔ ماندن در محبت مسیح است، و اطاعت از رابطه‌ٔ ماندگار سر ریز می‌شود.

آدام کلارک، کلمهٔ «کامل» را «پر» یا «سر ریز شده» تعریف می‌کند: «استعاره‌ای که از ظرف اقتباس شده، ظرفی که در آن آب یا چیز دیگر ریخته می‌شود و آن را لبریز می‌کند. مسیح همهٔ بیچارگی‌ها را از دل کسانی که آن را به پری دریافت می‌کنند، زدود. قرار بر این است که شرارت را از دنیایی که عیسی به آن آمده، بزدایند.»

چارلز اسپرجن به زیبایی شادی که عیسی می‌دهد را خلاصه می‌کند: «خدا انسان و دیگر موجودات را خلق کرد تا شاد باشند. آنها قادر به شادی کردن هستند، آنها هنگام شادی کردن، در جایگاه درست خود ایستاده‌اند؛ و حالا عیسی مسیح برای احیای خرابی‌های سقوط انسان آمده است، او آمده تا شادی قبل را برای ما به ارمغان آورد، با این تفاوت که اگر آن را از دست نمی‌دادیم،شیرین‌تر و عمیق‌تر می‌بود.»

طبق تفسیر کلام ماندگار نوشتهٔ دیوید گازیک.