Een geloof vol vertrouwenSample

Maandag

Lees: Genesis 16:1–6; Spreuken 3:5, 16:9

SOAP: Spreuken 3:5

In Genesis 12 deed God een belofte aan Abram. God beloofde Abram veel nakomelingen, een eigen land en Hij beloofde hem tot een zegen te maken voor alle geslachten op aarde. Zoals we in Genesis 16 kunnen lezen zijn er daarna jaren voorbijgegaan waarin Abram nog geen vervulling van deze belofte had gezien. God bleef wel Zijn belofte aan Abram bevestigen en sloot een verbond met Abram om deze belofte vast te leggen, maar Abram wachtte nog steeds. 

De eerste keer dat de belofte op het spel leek te staan, was toen er een hongersnood in het land was. Het land was onvruchtbaar en bracht geen voedsel meer voort. Het kon Abram en zijn mensen niet langer voorzien van voedsel, laat staan mogelijke ontelbare nakomelingen. Abram trok naar Egypte en kwam terug met vele bezittingen, inclusief slavinnen. Hagar was waarschijnlijk één van deze slavinnen. 

Net als het land tijdens die hongersnood, was Sarai ook onvruchtbaar. Ze kon geen kinderen krijgen. Hoe kon God Zijn belofte van vele nakomelingen aan Abram vervullen wanneer zijn vrouw niet alleen onvruchtbaar was, maar ook nog eens veel te oud om kinderen te krijgen? Opnieuw twijfelde Abram. Opnieuw leek de onvruchtbaarheid groter dan wat God kon herstellen. En opnieuw zocht Abram redding uit Egypte. 

Door ervoor te kiezen een kind bij Hagar te verwekken, nam Abram het heft in eigen handen. Hij wist wat God had beloofd, maar hij geloofde niet dat God Zijn belofte kon vervullen zonder zijn eigen tussenkomst. Abram had allerlei geschenken ontvangen bij zijn vertrek uit Egypte, maar één van die dingen trok hem dieper in zijn ongeloof. De zegen van een zoon door Hagar was misschien wel iets moois, maar niet wat God had beloofd. Hoewel het wel mogelijk is om onszelf uit wanhopige situaties te redden (zoals hongersnood of onvruchtbaarheid), zijn soms die mooie dingen niet het beste wat God met ons voor heeft. 

Wanneer we de rest van Abrams geschiedenis bestuderen, zullen we zien hoe zijn gebrek aan geloof in deze situaties uiteindelijk voor spanning en twist binnen zijn familie zou zorgen. We zullen echter ook zien hoe de God van de belofte niets en niemand in de weg laat staan als het gaat om Zijn beloften, zelfs niet onze schijnbaar heldhaftige pogingen om onszelf te redden. 

Vader God, U alleen bent de belofte-vervuller. Ik belijd mijn constante pogingen om Uw wil op eigen kracht ten uitvoer te brengen. Kom mijn ongeloof te hulp! Help mij op U te vertrouwen en niet op mijn eigen inzicht te steunen. U alleen weet wat het beste voor mij is. Ik kies er vandaag voor U te vertrouwen. Amen.