Ewangelia Łukasza

Ewangelia Jana

1 i 2 List do Tesaloniczan

2 Koryntian

Hebrajczyków

Dzieje Apostolskie

List do Rzymian

1 i 2 List do Tymoteusza

1 List do Koryntian

List do Galacjan

<div class="version vid2095 iso6393pol" data-vid="2095" data-iso6393="pol">
 <div class="book bkMRK">
 <div class="chapter ch5" data-usfm="MRK.5">
 <div class="label">5</div><div class="cl">Marka 5</div><div class="s1">Uwolnienie od legionu demon&#243;w</div><div class="p"> 1Tak dotarli na drugi brzeg jeziora, do okr&#281;gu Geraze&#324;czyk&#243;w.#5:1 Mo&#380;e chodzi&#263; o wiosk&#281; w okr&#281;gu Gadary. 2Gdy tylko Jezus wysiad&#322; z &#322;odzi, z po&#322;o&#380;onego niedaleko cmentarza wybieg&#322; Mu naprzeciw cz&#322;owiek opanowany przez ducha nieczystego. 3Cz&#322;owiek ten mieszka&#322; w grobowcach i nawet &#322;a&#324;cuchem nie dawa&#322;o si&#281; go ju&#380; zwi&#261;za&#263;. 4Niejednokrotnie bowiem rozrywa&#322; &#322;a&#324;cuchy i okowy, w kt&#243;re go zakuwano, i nikt nie mia&#322; si&#322;y go ujarzmi&#263;. 5Ca&#322;ymi dniami i nocami przebywa&#322; on w grobowcach i w g&#243;rach, krzycza&#322; i rani&#322; si&#281; kamieniami. 6Gdy zobaczy&#322; w oddali Jezusa, przybieg&#322; i pad&#322; przed Nim na twarz. 7Krzykn&#261;&#322; przy tym dono&#347;nie: Czego ode mnie chcesz, Jezusie, Synu Boga Najwy&#380;szego? Przysi&#281;gnij mi na Boga, &#380;e nie b&#281;dziesz mnie dr&#281;czy&#322;. 8Jezus bowiem nakaza&#322; mu wcze&#347;niej: Duchu nieczysty, wyjd&#378; z tego cz&#322;owieka! 9Zada&#322; mu te&#380; pytanie: Jak ci na imi&#281;? Na imi&#281; mi Legion &#8212; odpowiedzia&#322; &#8212; poniewa&#380; jest nas wielu. 10Po tych s&#322;owach zacz&#261;&#322; Jezusa usilnie prosi&#263;, aby ich nie wyp&#281;dza&#322; z tego kraju. 11Pas&#322;a si&#281; za&#347; nieopodal, u podn&#243;&#380;a g&#243;ry, du&#380;a trzoda &#347;wi&#324;. 12Duchy poprosi&#322;y Go: Pozw&#243;l nam wst&#261;pi&#263; w te &#347;winie, aby&#347;my mog&#322;y w nie wej&#347;&#263;. 13I pozwoli&#322; im. Po wyj&#347;ciu zatem z cz&#322;owieka duchy nieczyste wesz&#322;y w &#347;winie. Wtedy niemal dwutysi&#281;czne stado pu&#347;ci&#322;o si&#281; w d&#243;&#322; po stromym zboczu w kierunku jeziora i pogr&#261;&#380;y&#322;o si&#281; w wodzie.</div><div class="p"> 14A ci, kt&#243;rzy je pa&#347;li, uciekli i rozg&#322;osili to zar&#243;wno w mie&#347;cie, jak i po zagrodach. Ludzie zatem po&#347;pieszyli zobaczy&#263;, co si&#281; sta&#322;o. 15Przyszli do Jezusa i zobaczyli, &#380;e op&#281;tany, ten, w kt&#243;rym by&#322; legion demon&#243;w, siedzi ubrany i przy zdrowych zmys&#322;ach. I ogarn&#261;&#322; ich strach. 16Ci za&#347;, kt&#243;rzy widzieli, co si&#281; sta&#322;o z op&#281;tanym, opowiedzieli im o tym dok&#322;adnie &#8212; a tak&#380;e o &#347;winiach. 17I zacz&#281;li Go prosi&#263;, aby opu&#347;ci&#322; ich granice.</div><div class="p"> 18Gdy Jezus wsiada&#322; do &#322;odzi, op&#281;tany prosi&#322; Go usilnie, aby pozwoli&#322; mu przy Nim pozosta&#263;. 19Jezus jednak nie pozwoli&#322; mu, lecz poleci&#322;: Id&#378; do swego domu, do swoich, i opowiedz im, jak wiele Pan dla ciebie zrobi&#322; i jak okaza&#322; ci mi&#322;osierdzie. 20Odszed&#322; wi&#281;c i zacz&#261;&#322; rozg&#322;asza&#263; w Dekapolis, jak wiele Jezus dla niego uczyni&#322;. Wszyscy za&#347; nie mogli wyj&#347;&#263; z podziwu.</div><div class="s1">Jezus, Jairos, choroba i &#347;mier&#263;</div><div class="p"> 21Gdy Jezus zn&#243;w przeprawi&#322; si&#281; w &#322;odzi na drugi brzeg jeziora i jeszcze pozostawa&#322; nad brzegiem, zgromadzi&#322; si&#281; wok&#243;&#322; Niego wielki t&#322;um. 22Wtedy przyszed&#322; jeden z prze&#322;o&#380;onych synagogi, imieniem Jairos. Gdy zobaczy&#322; Jezusa, upad&#322; Mu do st&#243;p 23i gor&#261;co prosi&#322;: Moja c&#243;reczka kona. Przyjd&#378;, w&#322;&#243;&#380; na ni&#261; r&#281;ce, uratuj j&#261;, spraw, by &#380;y&#322;a. 24I Jezus poszed&#322; z nim. Ruszy&#322; te&#380; za Nim wielki t&#322;um i z ka&#380;dej strony cisn&#281;li si&#281; do Niego ludzie.</div><div class="p"> 25Wtedy pojawi&#322;a si&#281; pewna kobieta. Od dwunastu lat cierpia&#322;a na krwotok. 26Du&#380;o przesz&#322;a z powodu wielu lekarzy. Na leczenie wyda&#322;a wszystko, co mia&#322;a, i nic jej nie pomog&#322;o. Stan jej raczej si&#281; pogorszy&#322;. 27Gdy us&#322;ysza&#322;a o Jezusie, podesz&#322;a w t&#322;umie z ty&#322;u i dotkn&#281;&#322;a Jego szaty. 28Bo powtarza&#322;a sobie: Je&#347;libym dotkn&#281;&#322;a cho&#263;by Jego szat, b&#281;d&#281; uratowana. 29I rzeczywi&#347;cie, jej krwotok natychmiast usta&#322; i poczu&#322;a na ciele, &#380;e to koniec jej udr&#281;ki. 30Jezus za&#347; od razu zauwa&#380;y&#322;, &#380;e zadzia&#322;a&#322;a Jego moc. Odwr&#243;ci&#322; si&#281; zatem do t&#322;umu i zapyta&#322;: Kto dotkn&#261;&#322; moich szat?</div><div class="p"> 31Wtedy Jego uczniowie zwr&#243;cili Mu uwag&#281;: Widzisz, &#380;e zewsz&#261;d cisn&#261; si&#281; do Ciebie ludzie, a pytasz: Kto Mnie dotkn&#261;&#322;? 32On za&#347; zacz&#261;&#322; si&#281; rozgl&#261;da&#263;, aby zobaczy&#263; t&#281;, kt&#243;ra to zrobi&#322;a. 33Wtedy kobieta, przestraszona i dr&#380;&#261;ca, &#347;wiadoma, co si&#281; z ni&#261; sta&#322;o, podesz&#322;a, pad&#322;a Mu do st&#243;p i opowiedzia&#322;a ca&#322;&#261; prawd&#281;. 34On za&#347; skierowa&#322; do niej s&#322;owa: C&#243;rko, twoja wiara ocali&#322;a ci&#281;. Id&#378; w pokoju i b&#261;d&#378; wolna od swojej udr&#281;ki.</div><div class="p"> 35Ledwie doko&#324;czy&#322; to zdanie, a ju&#380; przybyli ludzie od prze&#322;o&#380;onego synagogi. Twoja c&#243;rka umar&#322;a &#8212; donie&#347;li &#8212; nie trud&#378; ju&#380; Nauczyciela. 36Lecz Jezus dos&#322;ysza&#322; te s&#322;owa i powiedzia&#322; do prze&#322;o&#380;onego synagogi: Nie b&#243;j si&#281;, tylko wierz! 37I nie pozwoli&#322; nikomu i&#347;&#263; ze sob&#261;, poza Piotrem, Jakubem oraz Janem, bratem Jakuba. 38Tak przyszli do domu prze&#322;o&#380;onego synagogi. Zasta&#322; tam zamieszanie, p&#322;acz i g&#322;o&#347;ne zawodzenie. 39Wszed&#322; wi&#281;c i powiedzia&#322; do nich: Dlaczego robicie zgie&#322;k i p&#322;aczecie? Dziecko nie umar&#322;o, tylko &#347;pi. 40Na te s&#322;owa zacz&#281;li si&#281; z Niego wy&#347;miewa&#263;. On jednak usun&#261;&#322; wszystkich, wzi&#261;&#322; z sob&#261; ojca i matk&#281; dziecka oraz tych, kt&#243;rzy z Nim byli, i wszed&#322; tam, gdzie le&#380;a&#322;a dziewczynka. 41Po czym uj&#261;&#322; j&#261; za r&#281;k&#281; i powiedzia&#322;: Talita kum! To znaczy: Dziewczynko, m&#243;wi&#281; ci, wsta&#324;! 42I dziewczynka natychmiast wsta&#322;a. Zacz&#281;&#322;a chodzi&#263;, mia&#322;a bowiem dwana&#347;cie lat. Oni natomiast wprost oniemieli w ogromnym zachwycie. 43Wtedy z naciskiem nakaza&#322; im, aby nikt si&#281; o tym nie dowiedzia&#322;. Powiedzia&#322; te&#380;, aby dano jej je&#347;&#263;.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Polish Bible © Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2018
 
Wydanie cyfrowe przy współpracy z Platformą SzukajacBoga.pl. Dodatkowe informacje o SNP oraz wykaz skrótów użytych w przypisach znajdziesz klikając poniżej

<div class="version vid2095 iso6393pol" data-vid="2095" data-iso6393="pol">
 <div class="book bkMRK">
 <div class="chapter ch6" data-usfm="MRK.6">
 <div class="label">6</div><div class="cl">Marka 6</div><div class="s1">Jezus wzgardzony w Nazarecie</div><div class="p"> 1Potem wyszed&#322; stamt&#261;d i uda&#322; si&#281; w swoje rodzinne strony. Towarzyszyli Mu Jego uczniowie. 2Gdy nasta&#322; szabat, zacz&#261;&#322; naucza&#263; w synagodze. Wielu s&#322;uchaczy dziwi&#322;o si&#281; i zastanawia&#322;o: Sk&#261;d On to ma? Co to za m&#261;dro&#347;&#263;, kt&#243;ra jest Mu dana? Takie cuda dziej&#261; si&#281; przez Jego r&#281;ce?! 3Czy to nie jest ten cie&#347;la, syn Marii, brat Jakuba, Jozesa, Judy i Szymona? Czy Jego siostry nie mieszkaj&#261; w&#347;r&#243;d nas? I stopniowo odwracali si&#281; od Niego.#6:3 Lub: w ten spos&#243;b uprzedzali si&#281; do Niego. 4W&#243;wczas Jezus zwr&#243;ci&#322; im uwag&#281;: Nigdzie prorok nie spotyka si&#281; z lekcewa&#380;eniem, jak tylko w ojczystych stronach, w gronie swoich krewnych i we w&#322;asnym domu. 5Przez to nie by&#322; w stanie dokona&#263; tam &#380;adnego cudu, tylko na kilku chorych w&#322;o&#380;y&#322; r&#281;ce i uzdrowi&#322; ich. 6I dziwi&#322; si&#281; ich niedowiarstwu. Ponadto obchodzi&#322; okoliczne wsie i naucza&#322;.</div><div class="s1">Rozes&#322;anie Dwunastu</div><div class="p"> 7Nast&#281;pnie przywo&#322;a&#322; do siebie Dwunastu i zacz&#261;&#322; ich wysy&#322;a&#263; po dw&#243;ch, daj&#261;c im w&#322;adz&#281; nad duchami nieczystymi. 8Poleci&#322; im, aby nie brali na drog&#281; nic opr&#243;cz laski &#8212; ani chleba, ani torby podr&#243;&#380;nej, ani monety w trzosie &#8212; 9lecz by obuli sanda&#322;y i nawet nie wk&#322;adali dw&#243;ch tunik. 10Potem doda&#322;: Gdziekolwiek wejdziecie do domu, korzystajcie z jego go&#347;ciny a&#380; do odej&#347;cia. 11A gdyby was gdzie&#347; nie przyj&#281;to ani nie chciano wys&#322;ucha&#263;, wychodz&#261;c stamt&#261;d, strz&#261;&#347;nijcie py&#322; z waszych st&#243;p na &#347;wiadectwo dla nich. 12Oni wi&#281;c wyszli i zacz&#281;li wzywa&#263; ludzi do opami&#281;tania. 13Wyganiali przy tym wiele demon&#243;w oraz namaszczali olejem i uzdrawiali licznych chorych.</div><div class="s1">Historia Jana Chrzciciela</div><div class="p"> 14I us&#322;ysza&#322; o Nim kr&#243;l Herod, gdy&#380; Jego imi&#281; sta&#322;o si&#281; g&#322;o&#347;ne i m&#243;wiono: Jan Chrzciciel powsta&#322; z martwych i dlatego przejawia si&#281; w nim taka moc. 15Inni utrzymywali: To Eliasz. Jeszcze inni g&#322;osili: To prorok &#8212; po prostu jeden z prorok&#243;w. 16Herod, gdy to us&#322;ysza&#322;, stwierdzi&#322;: To Jan, kt&#243;rego ja kaza&#322;em &#347;ci&#261;&#263;, to on zmartwychwsta&#322;.</div><div class="p"> 17Sam Herod bowiem pos&#322;a&#322; &#380;o&#322;nierzy, aresztowa&#322; Jana i osadzi&#322; go w wi&#281;zieniu. Powodem by&#322;a Herodiada, &#380;ona jego brata Filipa, kt&#243;r&#261; sam poj&#261;&#322; za &#380;on&#281;. 18Jan wytyka&#322; mu to, m&#243;wi&#261;c: Nie wolno ci mie&#263; &#380;ony twego brata. 19Herodiada czu&#322;a wi&#281;c niech&#281;&#263; do Jana i chcia&#322;a go zabi&#263;, ale nie by&#322;a w stanie. 20Herod bowiem obawia&#322; si&#281; Jana, przekonany, &#380;e to cz&#322;owiek prawy i &#347;wi&#281;ty. Z tego powodu chroni&#322; go, a kiedykolwiek go s&#322;ucha&#322;, czu&#322; si&#281; wielce zak&#322;opotany, chocia&#380; s&#322;ucha&#322; go ch&#281;tnie.</div><div class="p"> 21Okazja nadarzy&#322;a si&#281; w dniu urodzin Heroda. Wyprawi&#322; on wtedy uczt&#281; dla swoich dostojnik&#243;w, dow&#243;dc&#243;w#6:21 Lub: chiliarch&#243;w, dowodz&#261;cych oddzia&#322;ami licz&#261;cymi ok. 600 &#380;o&#322;nierzy. i ca&#322;ej galilejskiej elity. 22Ot&#243;&#380; c&#243;rka tej w&#322;a&#347;nie Herodiady zata&#324;czy&#322;a i swym ta&#324;cem urzek&#322;a Heroda oraz jego go&#347;ci. Kr&#243;l powiedzia&#322; dziewczynie: Popro&#347; mnie, o co chcesz, a dam ci. 23Przysi&#261;g&#322; jej natomiast wiele: Dam, o cokolwiek poprosisz, cho&#263;by po&#322;ow&#281; mojego kr&#243;lestwa. 24Wtedy dziewczyna wysz&#322;a i radzi&#322;a si&#281; matki: O co warto dla siebie poprosi&#263;? Ta za&#347; odpar&#322;a: Popro&#347; o g&#322;ow&#281; Jana Chrzciciela. 25Wr&#243;ci&#322;a wi&#281;c szybko do kr&#243;la i powiedzia&#322;a: Chc&#281;, by&#347; mi tu zaraz da&#322; na p&#243;&#322;misku g&#322;ow&#281; Jana Chrzciciela. 26Kr&#243;la ogarn&#261;&#322; smutek, lecz ze wzgl&#281;du na przysi&#281;g&#281; i na go&#347;ci nie chcia&#322; jej odm&#243;wi&#263;. 27Wys&#322;a&#322; wi&#281;c zaraz &#380;o&#322;nierza ze stra&#380;y przybocznej i rozkaza&#322; przynie&#347;&#263; g&#322;ow&#281; Jana Chrzciciela. &#379;o&#322;nierz poszed&#322; zatem i &#347;ci&#261;&#322; go w wi&#281;zieniu, 28nast&#281;pnie przyni&#243;s&#322; jego g&#322;ow&#281; na p&#243;&#322;misku i da&#322; j&#261; dziewczynie, a ta swojej matce. 29Gdy us&#322;yszeli o tym uczniowie Jana, przyszli, wzi&#281;li jego cia&#322;o i z&#322;o&#380;yli je w grobie.</div><div class="s1">Powr&#243;t Dwunastu</div><div class="p"> 30Potem aposto&#322;owie zeszli si&#281; u Jezusa i opowiedzieli Mu o wszystkim, czego dokonali i czego nauczali. 31Wtedy powiedzia&#322; im: Niech teraz ka&#380;dy z was uda si&#281; samotnie na odludne miejsce i tam troch&#281; odpocznie. Wiele bowiem os&#243;b przychodzi&#322;o i odchodzi&#322;o, tak &#380;e nie mieli nawet czasu na posi&#322;ek.</div><div class="p"> 32Odp&#322;yn&#281;li wi&#281;c &#322;odzi&#261; na odludzie, aby poby&#263; w samotno&#347;ci. 33Lecz zauwa&#380;ono, jak odp&#322;ywaj&#261;, i wielu ich rozpozna&#322;o, dlatego l&#261;dem zbiegli si&#281; tam ze wszystkich miast &#8212; nawet ich wyprzedzili.</div><div class="p"> 34Gdy wi&#281;c wyszed&#322;, zobaczy&#322; wielki t&#322;um ludzi i zlitowa&#322; si&#281; nad nimi, bo byli jak owce bez pasterza, a potem zacz&#261;&#322; ich uczy&#263; wielu rzeczy.</div><div class="s1">Nakarmienie pi&#281;ciu tysi&#281;cy ludzi</div><div class="p"> 35A gdy zrobi&#322;o si&#281; ju&#380; p&#243;&#378;no, uczniowie podeszli do Jezusa z tak&#261; rad&#261;: Miejsce to jest puste i godzina ju&#380; p&#243;&#378;na. 36Rozpu&#347;&#263; ich, niech id&#261; do okolicznych zagr&#243;d oraz wsi i kupi&#261; sobie co&#347; do jedzenia. 37A On na to: Wy dajcie im je&#347;&#263;. Wtedy Go zapytali: Czy mamy i&#347;&#263;, nakupi&#263; chleba za dwie&#347;cie denar&#243;w#6:37 Dwie&#347;cie denar&#243;w to o&#347;miomiesi&#281;czny doch&#243;d najemnego pracownika. i da&#263; im zje&#347;&#263;? 38Ile macie chleb&#243;w? &#8212; zapyta&#322;. &#8212; Id&#378;cie i zobaczcie. A gdy si&#281; upewnili, odpowiedzieli: Pi&#281;&#263; i dwie ryby. 39Wtedy poleci&#322; im posadzi&#263; wszystkich grupami na zielonej trawie. 40Roz&#322;o&#380;yli si&#281; wi&#281;c gromada przy gromadzie, po stu i po pi&#281;&#263;dziesi&#281;ciu. 41A On wzi&#261;&#322; te pi&#281;&#263; chleb&#243;w i dwie ryby, spojrza&#322; w niebo i pob&#322;ogos&#322;awi&#322;. Nast&#281;pnie &#322;ama&#322; chleb i dawa&#322; swoim uczniom, a ci k&#322;adli go przed lud&#378;mi. Tak&#380;e dwie ryby rozdzieli&#322; mi&#281;dzy siedz&#261;cych. 42I jedli wszyscy &#8212; i nasycili si&#281;. 43Potem zebrali dwana&#347;cie koszy pe&#322;nych kawa&#322;k&#243;w chleba i ryb. 44Tych za&#347;, kt&#243;rzy jedli chleb, by&#322;o pi&#281;&#263; tysi&#281;cy m&#281;&#380;czyzn.</div><div class="s1">Jezus wobec praw natury</div><div class="p"> 45Zaraz potem wym&#243;g&#322; na swoich uczniach, &#380;eby wsiedli do &#322;odzi i pop&#322;yn&#281;li przed Nim na drug&#261; stron&#281; jeziora, w kierunku Betsaidy, a Jego zostawili, aby rozpu&#347;ci&#322; t&#322;um. 46Po rozstaniu si&#281; z lud&#378;mi odszed&#322; na g&#243;r&#281;. Chcia&#322; si&#281; pomodli&#263;. 47Tymczasem nasta&#322; wiecz&#243;r, &#322;&#243;d&#378; by&#322;a na &#347;rodku jeziora, a On sam na l&#261;dzie. 48W&#243;wczas zobaczy&#322; ich, jak walcz&#261; przy wios&#322;ach, gdy&#380; wiatr maj&#261; przeciwny, i oko&#322;o czwartej nad ranem przyszed&#322; do nich po falach &#8212; i chcia&#322; ich wymin&#261;&#263;. 49Oni jednak, gdy Go zobaczyli id&#261;cego po wodzie, pomy&#347;leli, &#380;e to zjawa, i krzykn&#281;li. 50Wszyscy Go bowiem zobaczyli i przestraszyli si&#281;. Lecz On natychmiast odezwa&#322; si&#281;: Odwagi, to Ja jestem, przesta&#324;cie si&#281; ba&#263;! 51I gdy wszed&#322; do nich do &#322;odzi, wiatr usta&#322;, a oni wr&#281;cz zastygli w zdumieniu. 52Nie rozumieli bowiem tego, co si&#281; zdarzy&#322;o z chlebami, gdy&#380; ich serca by&#322;y nieczu&#322;e.</div><div class="s1">Jezus nadziej&#261; chorych</div><div class="p"> 53Po przybyciu na drug&#261; stron&#281; przybili &#322;odzi&#261; do ziemi Genezaret. 54Gdy tylko Jezus wyszed&#322; z &#322;odzi, ludzie zaraz Go rozpoznali. 55Obiegli zatem ca&#322;y ten obszar i tam, gdzie &#8212; jak s&#322;yszeli &#8212; przebywa, zacz&#281;li na pos&#322;aniach znosi&#263; ludzi z r&#243;&#380;nymi dolegliwo&#347;ciami. 56Gdziekolwiek wi&#281;c wchodzi&#322; do wsi, do miasta lub do osady, wynosili na place chorych i prosili Go, by im pozwoli&#322; dotkn&#261;&#263; cho&#263; skraju swojej szaty. Ci za&#347;, kt&#243;rzy Go dotkn&#281;li, dost&#281;powali uzdrowienia.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Ewangelia MarkaPrzykład

Pismo Święte

O tym planie

Podobne plany