Niepokój i poszukiwanie odpoczynku przez duszęPrzykład

Niepokój i poszukiwanie ukojenia dla duszy

Lęk jest paraliżujący. Umysł jest nieustępliwy. Szukamy tego, co jest nieprawidłowe, nie znajdując rozwiązania ani ulgi. Przez cały dzień i całą noc spokój ducha mieszka w odległej krainie. Pojawia się izolacja, ponieważ nasze doświadczenia rzadko odzwierciedlają doświadczenia innych.

Była 5:00 rano, usiadłam na łóżku z pustym spojrzeniem i ogarniającą ciszą wokół. Mój mąż obudził się chwilę później i zobaczył mnie w tym stanie. Nie było to niczym niezwykłym. „Wszystko w porządku?” delikatnie zapytał. „Nie bardzo” – brzmiała moja odpowiedź.

Mój mąż i ja zdecydowaliśmy się przenieść na inny kontynent jako dwudziestolatkowie. Był to nowy, postkomunistyczny kraj, a oferowana nam możliwość gwarantowała wyzwanie największej zmiany w życiu, jakiej kiedykolwiek mogliśmy doświadczyć. Nowa kultura, nowi przyjaciele, nowy krajobraz, nowy sposób życia - wszystko nowe. Kiedy wchodziliśmy na pokład samolotu z naszym minimalnym dobytkiem nasze dzieci miały dwa lata i roczek. Byliśmy zdenerwowani i podekscytowani przygodą.

Pierwszy miesiąc był miesiącem miodowym pełnym nowych rzeczy, był szalony, cudowny i ekscytujący. Gdyby tylko trwał dłużej. Nie jestem pewna, jak jedna osoba może w znaczący sposób przyczynić się do wzrostu statystyk, ale z pewnością jestem potwierdzeniem, że przeprowadzka jest jednym z największych stresorów, jakich doświadczamy.

Podekscytowanie minęło, a wyczerpanie stworzyło mgłę niepokoju. Dni zamieniły się w tygodnie, a tygodnie w miesiące. Ciężar próby zrozumienia otworzył niechciany parasol nad moimi myślami. Poranek po poranku znajdowałam się z powrotem w otchłani niepokoju.

Słuchając uważnie często powtarzanych praktycznych słów, kiedy nie wiesz, co robić, zrób następną rzecz, dążyłam do realizacji trzech kroków:

1. Znalezienia przyjaciół, z którymi mogłabym nawiązać relacje.
2. Stworzenia codziennej rutyny.
3. Zmienienia wzorca myślowego poprzez czytanie i zapamiętywanie prawd ze Słowa Bożego.

Przechodząc przez wszystkie trzy kroki, mój niepokój stopniowo ustępował. Nie było to natychmiastowe, ale pojawiły się oznaki spokoju. Zwróciłam się do Pana, który przemówił w moich myślach: „Ucisz się. Trwaj nieruchomo”. Zapewnił mi schronienie gdzie znalazłam spokój pośród długiej i długotrwałej burzy. Pan stał się ostoją odpoczynku, którego potrzebowała moja dusza.

Pan będzie schronieniem dla uciśnionych,

Schronieniem na czas niedoli.

Ludzie znający Twe imię będą ufać Tobie,

Bo nie opuszczasz, PANIE, tych, którzy Cię szukają.

Psalm 9:10-11 Biblia EIB.

Co Słowo Boże mówi o niepokoju? Do kogo możemy zwrócić się o pomoc? Gdzie nasze dusze mogą znaleźć odpoczynek? Czy my możemy odczuwać radość?

Ten 5-dniowy plan jest punktem wyjścia do odpowiedzi na te pytania i do kroku trzeciego wspomnianego powyżej. Jeśli znajdujesz się w okresie niepokoju, pamiętaj, że Ten, który cię stworzył, jest także Tym, który zapewnia o swojej miłości i roztacza nad tobą łaskę. Bóg jest dla ciebie.

On cię widzi.

Kocha cię.

Pragnie dać ci pocieszenie i radość.

On napełni cię Swoim pokojem.

Modlitwa:

Ojcze Niebieski,

Twoje Słowo mówi mi, abym się nie martwiła, ale Ty wiesz, że martwię się o wiele rzeczy. Ty karmisz ptaki, a ja jestem dla Ciebie cenniejsza niż one. Dbasz również o kwiaty. Moje niespokojne serce nie zmieni sytuacji, więc wołam do Ciebie. Pomóż mi oddać Ci moje zmartwienia. Prowadź mnie Panie. Napełnij mnie swoim pokojem.

Dziękuję Ci, Ojcze. Amen.

Przeczytaj fragmenty Pisma Świętego, pomódl się o zrozumienie i odpowiedz na pytania. Skorzystaj z aplikacji do notatek w telefonie, dziennika lub notatnika, aby zapisz swoje odpowiedzi. Jeszcze lepiej, zaproś kogoś, by wykonał ten plan razem z tobą i każdego dnia odpowiadajcie na pytania w sekcji „Porozmawiajmy o tym”.

Jakie niespokojne myśli wypełniają twój umysł?

Jakie są twoje spostrzeżenia po przeczytaniu fragmentu?

Czego dowiadujesz się o Jezusie poprzez to, co mówi do swoich uczniów?

W jaki sposób cię to pociesza?