Ważne rady dla rodzicówPrzykład

W ciągu najbliższych kilku dni przyjrzymy się praktycznym obszarom, w których my, rodzice, często jesteśmy zdezorientowani.

Przewodnictwo a krytyka.

Jeśli masz spokojne, zgodne i posłuszne dziecko, które lubi szkołę, bez problemu odrabia zadania czy wypełnia obowiązki domowe, wychowywanie go „w karności dla Pana” będzie radością (Ef 6,4). Jednak wielu z nas ma dzieci asertywne, o silnej woli i charakterze. Te dzieci wiedzą, czego chcą, a także kiedy i jak to osiągnąć. Wiedzą też, czego nie chcą jeść, nosić, słyszeć, mówić i robić. Rodzice takich dzieci potrzebują pomocy w budowaniu relacji, która stworzy zaufanie i pozwoli na wzajemną dyskusję oraz szacunek. W takich sytuacjach pouczanie może łatwo przerodzić się w krytykę, ciągłe podkreślanie wad dziecka: „Wyglądasz w tym śmiesznie… Nigdy nie jesteś na czas… Dlaczego nie możesz być jak…”. O wiele lepszym podejściem jest wskazanie dziecku na rozwiązanie.

Nawet wartościowe rady przekazywane w negatywny sposób niszczą poczucie własnej wartości, wywołają gorycz, wzbudzają urazę i zaprzepaszczają możliwość budowania wzajemnego szacunku. Dziecko potrzebuje usłyszeć, jak mówisz: „Nie jestem przeciwko tobie – jestem w twojej drużynie!”. Kiedy pojawi się konflikt – a pojawi się na pewno – łatwo jest stać się apodyktycznym lub sfrustrowanym. Kiedy krzyczysz, obrażasz lub poniżasz dziecko, tracisz z oczu swój rodzicielski cel, jakim jest przewodnictwo i nauczanie. To wywołuje w nim uczucie złości, bezsilności i niepewności siebie i ciebie – co jest zaproszeniem do buntu. Jeśli jednak poprowadzisz swoje dziecko jako ten, który jest w jego drużynie, z cierpliwą, praktyczną pomocą, stworzysz więzi, które zachęcą je do współpracy, zaufania i wzajemnego szacunku.