Wezwani do tworzeniaPrzykład

C.S. Lewis

Postrzeganie naszej pracy jako powołania od Boga zmienia naszą motywację do tworzenia, sposób w jaki tworzymy, a nawet to, co chcemy tworzyć. Poddając się porządkowi Tego, który nas powołał, będziemy szukać sposobów, dzięki którym możemy wychwalać Boga i kochać innych poprzez naszą twórczość. Jak pokazuje nam życie C.S Lewisa, kiedy trwamy w Chrystusie (Ewangelia Jana 15:4), Jego Duch otworzy nam oczy, abyśmy mogli dostrzec Jego działanie w świecie oraz to, do tworzenia czego nas powołuje.

Zanim C.S Lewis oddał swoje życie Jezusowi Chrystusowi w wieku 32 lat, był już na drodze do udanej kariery naukowej oraz pisarskiej. Jednak, podczas gdy nowo odkryta wiara chrześcijańska Lewisa nie spowodowała u niego zmiany wykonywanego zawodu, jego nawrócenie wyraźnie spowodowało zmianę stosunku do pracy, przeobrażając jego twórczość tak, by oddawała Bogu chwałę i służyła innym ludziom. Niewątpliwie wpłynęło to na dzieła, które stworzył Lewis.

W pracach takich jak Chrześcijaństwo po prostu, Listy starego diabła do młodego i Cztery miłości, Lewis używał słów, by ukazywać charakter Boga. Najlepszym tego przykładem są Opowieści z Narnii, seria powieści fantasy dla dzieci, koncentrująca się na postaci Aslana, lwa przypominającego Chrystusa, który stwarza Narnię i ratuje ją poprzez swoją ofiarną śmierć. 

Być może wbrew powszechnemu przekonaniu, Lewis, podobnie jak większość twórców kultury, nie zamknął się w pokoju do czasu wymyślenia czegoś, co ujawniałoby zbawczy charakter Boga. Jak wyjaśnił kiedyś Lewis: „Niektórzy ludzie chyba myślą, że zacząłem od zadania sobie pytania, w jaki sposób mogę coś powiedzieć dzieciom o chrześcijaństwie; następnie skupiłem się na bajce jako instrumencie, w dalszej kolejności zbierałem informacje na temat psychologii dziecka... a wreszcie sporządziłem listę podstawowych prawd chrześcijańskich i opracowałem »alegorie«, aby je urzeczywistnić. Gadka szmatka. Nie mógłbym tak pisać. Wszystkie siedem książek o Narnii narodziło się w mojej głowie jako obrazy. [Lew, czarownica i stara szafa] pojawiła się jako obraz Fauna niosącego parasol i paczki przez ośnieżony las... I pewnego dnia... powiedziałem do siebie: »Spróbuj z tego zrobić historię«. Na początku nie miałem zielonego pojęcia, jak potoczy się ta historia. Lecz nagle wskoczył w nią Aslan... a gdy już tam był, zebrał tę historię w całość”.

Podobnie jak u Lewisa, nasze twórcze pomysły prawdopodobnie nie pojawią się w wyniku sesji burzy mózgów, podczas których intensywnie skupimy się na tym, jak stworzyć coś, co ukaże światu charakter Boga. Raczej, kiedy zaczniemy tworzyć i pozwolimy, aby nas przepełniało Słowo Chrystusa (List do Kolosan 3:16), dostrzeżemy sposób wykorzystania naszej twórczości do ukazywania charakteru naszego Stwórcy, Tego, który nas powołuje. Jeśli chcemy, by nasza praca stała się naszym powołaniem, to podobnie jak Lewis, musimy być gotowi pozwolić Prawdziwemu Aslanowi „wskoczyć” w każdy aspekt naszego życia, włączając w to naszą pracę.