Alabastrowy flakonik Przykład

Ofiarowując wszystko

Sześć dni przed Paschą a pięć dni przed ukrzyżowaniem Jezus poszedł do Betanii, do domu Łazarza, którego wskrzesił z martwych. Przygotowano dla Niego wieczerzę. Był tam Łazarz, a Marta podawała posiłek. Wieczorem Maria przyniosła kosztowne perfumy sporządzone z czystego nardu — możliwe, że tego samego olejku do namaszczania użyła wcześniej dla Łazarza, gdy leżał martwy w grobie. Bez namysłu odłamała szyjkę alabastrowego flakonika. Nie miała zamiaru nic pozostawić.

W jednej chwili silny, egzotyczny zapach wypełnił jej nozdrza i uklękła, tak samo jak wcześniej, kiedy płakała w obecności Jezusa u grobu Łazarza. Siedziała u stóp nauczyciela — jej nauczyciela — człowieka, który ją wybrał i kochał, który wskrzesił jej brata z martwych. Maria dokonała czynu profetycznego, namaszczając Jezusa na Jego pogrzeb, który miał miejsce sześć dni później.

Powoli, bardzo powoli rozplotła swoje włosy.

Kobiety żydowskie splatały i zakrywały swoje włosy — jedyną osobą, która mogła widzieć niezakryte włosy kobiety był jej mąż. Tym aktem wycierania stóp Jezusa swoimi włosami ogłosiła każdemu: Jezus jest jak mój mąż.

Delikatnie otarła Jego stopy swoimi włosami; czas jakby się zatrzymał, gdy cały dom wypełnił się zapachem perfum, ta kobieta oddała Jezusowi wszystko. Ofiarowała nie tylko kosztowne perfumy, prawdopodobnie najcenniejszą rzecz, jaką jej rodzina posiadała, ale dała także samą siebie.

Była całkowicie oddana.

Życie zostało oddane, ofiara była pełna.