Każde tęskniące sercePrzykład

Nieoczekiwani pierwsi świadkowie i ogromna radość

To była noc jak wiele innych. Grupa pasterzy zebrała się wokół ogniska, opowiadając sobie historie i śpiewając. Aż tu nagle otwiera się niebo, oślepia ich blask anioła, która napełnia ich serca przerażeniem.

Pasterze, otoczeni chwałą Pańską, ujrzeli anioła (prawdopodobnie Gabriela), który oznajmił im dobrą nowinę o narodzinach Chrystusa, po czym na bis pojawiły się setki tysięcy aniołów wyśpiewujących uwielbienie dla Boga. To było jak wielka scena, na której trochę uchylono kurtyny, tylko tyle, by dać pasterzom na krótko ujrzeć trwający koncert uwielbieniowy w niebie.

Dlaczego jednak ze wszystkich ludzi, którym jako pierwszym mogłaby być ogłoszona ta nowina, wybrał skromnych pasterzy?

Bóg miał zawsze słabość do pasterzy. Największy izraelski król, Dawid, był pasterzem, także Mojżesz przez jakiś czas służył u swego teścia jako pasterz. Pomimo tych wielkich imion w swoich szeregach, pasterze znajdowali tak nisko na drabinie społecznej, jak to tylko możliwe. Praca czyniła ich rytualnie nieczystymi, więc niezdolnymi do uczestniczenia w judaistycznych obrzędach.

A jednak Bóg objawił te przełomowe wieści tym anonimowym, choć może pobożnym pasterzom. Ta historia jest pełna kontrastów i ironii. Ciemna gwieździsta noc, przerwana oślepiającym światłem chwały. Przerażeni ludzie skonfrontowani z żywiołowymi i szczęśliwymi aniołami. Prości pasterze przekształceni w ewangelistów. A już największa ironia tkwi w tym, że pasterze zapewne doglądali przyszłych baranków ofiarnych, gdy w pobliskim żłobie narodził się Baranek Boży. Czy śpiesząc, by zobaczyć Dziecię, mogli wiedzieć, że widzieli ostatniego baranka ofiarnego – Baranka Bożego?

Już sam fakt, że Bóg podzieli się tą dobrą nowiną z pasterzami, jako pierwszymi, jest sam w sobie dobrą nowiną. Niewielu z nas jest uznawanych za mądrych, mających wpływy lub szlachetnie urodzonych, według standardów światowych. Bóg wybiera to, co w oczach świata głupie, aby zawstydzić mądrych. Jeśli bycie zaliczonym do głupich udostępnia miejsca w pierwszym rzędzie do słyszenia najwspanialszego obwieszczenia, to niech nas werbują! Anielskie zwiastowanie miało im przynieść wielką radość i ta intencja pozostaje taka sama do dziś. Narodził się Zbawiciel! Ta wspaniała nowina przynosi nam ogromną radość, teraz i zawsze.

• Do jakiego odmiennego myślenia wzywa mnie Bóg, odnośnie postrzegania innych?
• Do jakiego odmiennego myślenia wzywa mnie Bóg, odnośnie postrzegania siebie samego?
• Jak to anielskie obwieszczenie wpływa na moją codzienną radość?