Magia świąt Narodzenia PańskiegoPrzykład

„Magia mozaiki”

Kiedy dorastaliśmy, moje rodzeństwo i ja po cichu konkurowaliśmy ze sobą o to, kto najbardziej zadziwi mamę i tatę najoryginalniejszym prezentem świątecznym. Jednego roku prezentowym hitem została ramka z wygrawerowanymi imionami rodziców i ich zdjęciem z czasów, kiedy byli licealną parą. W kolejnym roku, próbując stworzyć coś niezwykłego dla mojej mamy, zebrałam wszystkie jej ulubione T-shirty, w tym koszulkę taty z okresu licealnej drużyny piłkarskiej, wyciągnęłam zakurzoną maszynę do szycia i stworzyłam patchworkową kołdrę wypełnioną sentymentami i wspomnieniami.

Połączone elementy tworzyły kołdrę, która opowiadała o pozornie niepowiązanych ze sobą zdarzeniach, tworzących razem niesamowitą historię. Fragmenty koszulek stały się jednością. Święta mamy były magiczne. Wygraną w świątecznej rywalizacji miałam w kieszeni.

Król Dawid zdecydowanie potrafił tworzyć, by pokazać swoją miłość. Może nie motywowała go rywalizacja z rodzeństwem, ale król Izraela pragnął zbudować świątynię ku chwale Boga, którego kochał. Młody pasterz, który został królem tęsknił za miejscem, w którym mógłby zamieszkać Duch Boży; pragnął przybliżyć obecność Boga.

Jednak Bóg miał inny plan, żeby być blisko swoich ludzi.

Tkał On dziedzictwo, którego nie da się zmieścić w budynku. Mozaika Bożej historii łączy się w sposób, który przerósł najśmielsze wyobrażenia Dawida. Ale Bóg użył rodziny Dawida do zrealizowania swoich planów.

„Wielką będzie miał władzę, pokój trwać będzie bez końca na tronie Dawida i w Jego królestwie, ponieważ je utrwali, oprze je na prawie i sprawiedliwości — od objęcia rządów aż na wieki. Dokona tego żarliwość PANA Zastępów” – Izajasza 9:7 (9:6 w Biblii SNP, przyp. tłum.).

Z rodu Dawida Bóg posłał Zbawiciela, a Jego imię brzmiało Jezus. Tak jak Dawid miał dać się poznać jako pasterz i król, jednak ten Król nie ma sobie równych. Nie zamieszkał w świątyni, ale stał się spełnieniem obietnicy. Stał się naszym Emmanuelem — Bogiem z nami.

Holly Goddard
Waumba Land