Życie po zmianie: w Nowym RokuPrzykład

Przeżyć rok w poddaniu

Początek roku jest idealnym czasem, by zatrzymać się i zadumać — nie tylko po to, by zobaczyć wszystkie powody, dla których powinniśmy być wdzięczni, ale także aby uleczyć rany i wzrastać w tym nowym roku. 

Podczas tej refleksji mogą przypomnieć się nam bolesne chwile. Jednak zamiast zamiatać je pod dywan czy pozwalać im doprowadzić do zgorzknienia, możemy wybrać wolność przebaczenia. A pierwszym krokiem w stronę przebaczenia jest poddanie się. 

„Poddanie się” może być jednym z tych wyrażeń, na dźwięk których wielu się wzdryga, w szczególności w kontekście wybaczania innym. W geście poddania mamy skłonność widzieć obraz przegranej bitwy — wymachiwanie białą flagą i pozwalanie przeciwnikowi na to, by wziął nad nami górę. Ale kiedy poddajemy się Bogu, możemy spojrzeć na to z całkiem innej strony.

Poddanie się z Bogiem oznacza życie, w którym nie mamy nic do ukrycia, sami decydując się na otworzenie przed Bogiem i ukazanie mu całego naszego wnętrza — nawet zranień i bólu, by Bóg mógł nas z nich uleczyć. On jest pełen miłości, miłosierdzia i współczucia dla każdego z nas. Nie musimy się obawiać oddając Mu swój ból, ponieważ możemy ufać, że będzie się obchodził z naszym sercem z czułością. 

Tak samo możemy ufać, że Bóg jest sprawiedliwy. To naturalne, że chcemy, by ludzie ponosili konsekwencje swoich czynów. Nawet Bóg ma wszelkie prawo do gniewu, widząc grzech i niesprawiedliwość. Ale musimy zaakceptować to, że tylko i wyłącznie Bóg może ocenić ludzkie serce. My nie możemy decydować o tym, czy ktoś poniesie karę czy otrzyma łaskę, a kurczowe trzymanie się pragnienia zemsty ostatecznie pozostawi nas ze zgorzknieniem.

Jeśli chcemy przeżyć ten rok w pokoju, musimy oddać swój gniew i dumę Bogu i skupić się na naszych własnych sercach. Musimy dokonać świadomego wyboru złożenia naszego bólu i pragnienia kontroli u Jego stóp i poprosić Boga, by podjął się wykonania w nas pracy. Musi do nas dotrzeć, że potrzebujemy Jego pomocy. 

Jako wyznawcy Chrystusa przebaczamy codziennie — nawet kiedy tego nie chcemy. Czasem, kiedy pracujemy nad wybaczeniem, musimy wielokrotnie oddawać Bogu ten sam ból. Kiedy dawne uczucia znów w nas odżywają, wybaczamy ponownie, do momentu aż przestaną się w nas budzić. Z Bożą łaską, wszystko jest wybaczalne. 

Przebaczenie jednak nie oznacza, że to, co się wydarzyło było w porządku. Nie oznacza, że mamy pozwolić ludziom, by nadal nas ranili. Niekoniecznie oznacza też bezpośrednią rozmowę twarzą w twarz, byśmy mogli tej osobie wybaczyć — ona może już nawet nie żyć. W wybaczaniu bowiem nie chodzi o tę drugą osobę. To uznanie przebaczenia w chwili, która jest tylko między nami a Bogiem. Chodzi o zaproszenie Go do środka, by uleczył nasze serca.

Nie przenoś krzywd i ran z poprzedniego roku na następny. Jeśli jest coś, co potrzebuje twojego przebaczenia, poświęć chwilę na modlitwę i oddanie tego Bogu. Powiedz mu, że potrzebujesz Jego pomocy i polegasz na Nim, by przebaczenie stało sie faktem.