Zatrzymajcie się: prosty przewodnik po cichym czasiePrzykład

Wyciszcie się: ukryta wytrwałość

Kultura ogłaszania jest rzeczywistością.

We współczesnym świecie istnieje duża presja na bycie zauważonym; oglądamy obrazy z najlepszych momentów życia innych i czujemy się zobowiązani do ogłaszania starannie spreparowanej wersji samych siebie.

Jednym z nieodzownych elementów cichego czasu jest spędzanie go w tajemnicy. W ukryciu.

W 17. rozdziale 1 Księgi Królewskiej, w prominentnym miejscu, na dworze króla Achaba, pojawił się Eliasz, ogłaszający Boże słowo, które miało ogromny wpływ na ten kraj, mówiąc, że: „w tych latach nie będzie rosy ani deszczu, jak tylko na słowo z moich ust”.

To było niekwestionowana zapowiedź.

W następnym wersecie, Bóg zwraca się do Eliasza: „Odejdź stąd, udaj się na wschód i ukryj się”. Eliasz szybko opuszcza miejsce, w którym ogłosił Bożą decyzję i znajduje kryjówkę.

Ukryj się!

Kiedy Eliasz się ukrywał, otrzymał od Boga niezwykłe zaopatrzenie. Schowany w niedostępnym miejscu, blisko strumienia, był codziennie karmiony przez kruki.

Ta sytuacja wykraczała poza strefą komfortu Eliasza. Żył z dala od pałacu, w samotności, przez co w kwestiach wyżywienia i wygód był całkowicie zależny od Boga. Po jakimś czasie strumień wysechł i Eliasz wkroczył na terytorium wroga, gdzie w cudowny sposób zajęła się nim pewna wdowa. Stanowiło to jednak kolejne wyzwanie dla Eliasza.

Boży człowiek poprosił o pomoc wdowę, a przecież ona sama była zdana na łaskę ludzi, zatem ze względów kulturowych było to ekstremalnie poniżające. Jednak właśnie w momencie okazania pokory, Bóg zadziałał w cudowny sposób i zapewnił nieograniczony zapas mąki i oliwy dla Eliasza i rodziny wdowy.

Trzy lata po tym, jak Bóg po raz pierwszy nakazał Eliaszowi, by się ukrył, powiedział do niego: „Idź, pokaż się” (1 Księga Królewska 18:1). Eliasz powrócił i zapowiedział, że spadnie deszcz.

Czy możesz sobie wyobrazić, jak frustrujące musiało być to czekanie?

Jak sobie radzimy z koncepcją ukrywania się w kulturze, ceniącej pokazywanie się, sławę, uznanie i publiczny poklask?

To w ukryciu poznajemy Boga, tam jesteśmy od Niego zależni, przez Niego pocieszani i karmieni; tam zaczynamy ufać, że On wie, co robi, tam otrzymujemy nauki skrojone wyłącznie dla nas i czasem to oznacza, że karmią nas kruki i opiekują się nami wdowy. Ukrycie przygotowuje nas na czas, gdy będziemy widoczni.

W ukryciu uczymy się też wytrwałości: 17. rozdział 1 Księgi Królewskiej obejmuje okres 3 lat, to długi okres ukrywania się.

W Liście do Rzymian 12:2 jesteśmy pouczani: „Nie podporządkowujcie się już wzorcom tego wieku. Niech was przeobraża nowy sposób myślenia”.

Jeśli chcemy dbać o cichy czas, a nie podporządkowywać się wzorcom tego świata, to musimy zrozumieć, że jedną z sił napędowych naszej kultury jest natychmiastowość.

Sporządź listę. Włóż ją do Biblii albo w inne miejsce, gdzie regularnie zaglądasz. Postanów regularnie i konsekwentnie modlić się za ludzi i sytuacje z listy, nawet gdyby na przełom trzeba było czekać lata.