Lepsza drogaPrzykład

Nieustające współczucie

Czy czasami czujesz się znieczulony na potrzeby innych, a może po prostu nie jesteś w stanie przejmować się wszystkimi złymi wiadomościami, które słyszysz? 

To nic dziwnego, że przy naszym ciągłym dostępie do wiadomości, nasz poziom empatii spada. Ale cała ta apatia prowadzi tylko do poczucia pustki. 

Musi być lepszy sposób na życie. 

Ostatni werset 1. Listu do Koryntian 12 pomaga nam to zrozumieć: 

… Ja wam wskażę drogę najwspanialszą. 1 Koryntian 12:31

Zaraz po tym fragmencie Paweł kontynuuje to, co znane jest jako hymn o miłości. Jest on czytany na ślubach i często widzimy, jak wplata się go w przysięgi ludzi, którzy opisują rodzaj miłości, jaką chcieliby mieć.

Ale zaczyna się od tego ogromnego wezwania do miłości i współczucia: 

Choćbym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, pozostałbym miedzią, co dźwięczy, lub hałaśliwym cymbałem. 1 Koryntian 13:1 

Bez miłości jesteśmy niczym. I właśnie dlatego odpowiedź Jezusa na pytanie o dwa największe przykazania brzmiała: kochać Boga i kochać bliźniego jak siebie samego. 

Po tej odpowiedzi Jezus opowiedział historię, która ilustruje, do czego wzywa nas miłość i współczucie. Nazywamy ją przypowieścią o dobrym Samarytaninie, a w historii tej widzimy rannego człowieka na poboczu drogi. Przechodzi obok niego kapłan, a także pomocnik świątynny. 

Jednak to pogardzany Samarytanin okazuje człowiekowi współczucie. Opatruje rany, zabiera go do gospody i oferuje zapłatę za wszystko, co będzie winien. Jego współczucie prowadzi go do działania i poświęcenia. 

Interesujące jest to, czego Samarytanin nie robi. Nie zadaje pytań i nie wyciąga wniosków. Zamiast tego zaczyna od okazania współczucia. Nie widzi człowieka leżącego na poboczu drogi i nie zastanawia się: „Co takiego zrobił, że na to zasłużył?”. Nie potępia go. Troszczy się o niego. 

Widzimy to zachowanie demonstrowane przez Jezusa w Ewangelii Jana 8, kiedy przywódcy religijni zapytali Jezusa o opinię na temat tego, co zrobić z kobietą przyłapaną na cudzołóstwie. Prawo nakazywało ją ukamienować, ale Jezus dostrzegł okazję, by ją pokochać.  

Zaproponował, aby każdy bez grzechu rzucił pierwszy kamień, aż pozostanie tylko On – jedyny, który nigdy nie zgrzeszył. Następnie spotkał się z nią oko w oko nie z potępieniem, ale z zaproszeniem do porzucenia jej grzesznego życia i podążania Jego lepszą drogą. 

Jesteśmy powołani do życia z takim samym rodzajem współczucia. Naszym zadaniem nie jest potępianie. Zamiast tego jesteśmy powołani do łączenia się. 

Módl się: Boże, zdaję sobie sprawę, że znieczulam się na ból innych. Pomóż mi odrzucić ten komfort i zamiast tego wybrać współczucie. Złam moje serce dla rzeczy, które łamią Twoje i pokaż mi, jak łączyć się z innymi tak, jak Ty to robisz. W imię Jezusa. Amen. 

Poćwicz: Pomyśl o jednym sposobie, w jaki możesz dziś okazać komuś współczucie. Następnie zrób to.