Przebaczenie i wolnośćPrzykład

Chciałbym podzielić się z wami jednym ze swoich doświadczeń związanych z przebaczeniem. Spotkaliśmy się z przyjacielem i dobrze nam się rozmawiało. Nasza dyskusja byłą naprawdę interesująca do czasu, kiedy przyjaciel wspomniał imię kogoś, kto naprawdę bardzo mnie niegdyś zranił. Niespodziewanie, bo przecież już tej osobie wybaczyłem z całego serca, gorycz na nowo wypłynęła. Zagotowało się we mnie, byłem zły, choć może nie ujawniałem tego zewnętrznie. Miałem ochotę przełączyć się na tryb „pomszczenia krzywdy”.

Słowo Boże mówi jednak jasno na ten temat. W Liście do Rzymian 12,19, czytamy:

„Najdrożsi! Nie mścijcie się sami. Pozostawcie miejsce gniewowi Bożemu. Czytamy przecież: Pomsta należy do Mnie. Ja odpłacę – mówi Pan”.

Bóg nauczył mnie ważnej prawdy. Musimy przebaczyć, a potem... przebaczyć na nowo. Czy to jakaś nowa doktryna? Bynajmniej. To nauka, jaką Jezus dał Piotrowi.

W Ewangelii Mateusza 18,21-22 czytamy:

„Wtedy podszedł Piotr i zapytał: Panie, ile razy mam wybaczać mojemu bratu, jeśli zgrzeszy przeciwko mnie? Czy aż do siedmiu razy? Jezus odpowiedział: Mówię ci, nie aż do siedmiu razy, lecz do siedemdziesięciu razy siedem”.

Czy możliwe, by ktoś zranił nas 490 razy? Możliwe... Choć nieczęste! Wierzę, że Jezus chce nas nauczyć przez to, że kiedy pamięć dawnych zranień wraca, musimy przebaczyć na nowo.

Przebaczenie jest wyborem. Podobnie jak brak przebaczenia. Ja dokonałem wyboru odnośnie osoby, która mnie zraniła. Przebaczyłem jej na nowo, nie dlatego, że ponownie zrobiła coś złego, ale dlatego, że pamięć oryginalnej krzywdy nadal mnie bolała.

Zachęcam cię, byś przebaczył, a kiedy żal wróci, przebaczył na nowo. Uwierz, jestem podobny do ciebie. Ja również muszę przebaczać i przebaczać na nowo, ale dzięki Bożej łasce to jest możliwe!

Niech Bóg cię błogosławi!