Codzienne rozważania z Gregiem LauriePrzykład

Nie sama przynęta, lecz złapanie się na nią

Można sobie zadać pytanie, czy Judasz Iskariota był tylko pionkiem. To, co zrobił, przyczyniło się do śmierci Jezusa, dzięki czemu cała ludzkość zyskała zbawienie, czyż nie? Tak, ale postawmy sprawę jasno: choć w efekcie zdrady Jezusa pojawiło się dobro, jednak nie usprawiedliwia to czynu Judasza.

Można powiedzieć, że u krzyża starły się ze sobą dwie siły. Zarówno Bóg Ojciec, jak i diabeł zmierzali do tego samego wydarzenia – śmierci Jezusa. Diabeł chciał uciszyć i zatrzymać Jezusa. Pragnął zablokować Jego dzieło. Z drugiej strony, celem Boga Ojca było odkupienie naszych grzechów. Zatem cele były zupełnie odmienne, a jednak prowadziły do tego samego wydarzenia.

Oto co musimy stwierdzić: Judasz wykonywał pracę diabła. Ważne, żeby też zaznaczyć, że to on zainicjował zdradę Chrystusa (zob. Mateusza 26:14). To Judasz zaczął. Judasz puścił ten mechanizm w ruch. Nikt go do tego nie zmuszał. Judasz odpowiadał za podjętą przez siebie decyzję.

To, co z tego wynikło, przyniosło Bogu chwałę, a to na pewno nie było zamierzeniem diabła. Judasz nie był ofiarą okoliczności czy biernym wykonawcą losu. Dokonał samodzielnego wyboru. Owszem, diabeł był z Judaszem i włożył mu do głowy myśl o wydaniu Jezusa. Czytamy w Ewangelii Jana 13:2, że: "Diabeł zasiał już w sercu Judasza, syna Szymona Iskariota, myśl o wydaniu Go". Judasz mógł oprzeć się tej pokusie, tak jak każdy z nas opiera się pokusom. Fakt jest taki, że diabeł znalazł w Judaszu chętnego wykonawcę. Judasz złapał przynętę, odszedł z nią i zdradził Pana.

Pamiętaj, że to nie przynęta stanowi pokusę, lecz złapane się na nią.

Podsumowanie: Judasz połknął przynętę pokusy, ale mógł się jej oprzeć – a ty potrafisz?

Copyright © 2012 by Harvest Ministries. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Jeśli nie zaznaczono inaczej, cytaty zawarte w tekście pochodzą z "Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza", © 2016 Ewangeliczny Instytut Biblijny.