Rut, czyli historia odkupieniaPrzykład

Powrót do źródła zaopatrzenia

Świadomość, że Bóg jest z nami, po naszej stronie i że nas kocha, jest bardzo budująca. Dzięki temu, choćbyśmy się czuli nie wiem jak żałośni i zniechęceni, to mamy obietnicę, że nic nas nie może oddzielić od Bożej miłości.

Świetnie ilustruje to kilka wątków z historii Noemi i Rut. W tym momencie spotykamy je jako dwie wdowy, w żałobie po ukochanych mężach, samotne pośród niegodziwego ludu. Jednak zbliża się duża zmiana w ich życiu. Pewnego dnia Noemi dowiaduje się, że do Betlejem powróciła Boża przychylność i że w 'domu chleba' znowu nie brakuje pożywienia. Niemal natychmiast decyduje się powrócić do swoich.

Na początku Orpa i Rut zdecydowały się pójść z Noemi do Betlejem. Po pewnym czasie Noemi zmieniła zdanie dotyczące jej towarzyszek podróży. Z powodu zaistniałej sytuacji namawia synowe, aby powróciły do rodzinnego Moabu. Orpa wraca, ale Rut dokonuje innego wyboru. Postanawia podążać za Bogiem i jesteśmy świadkami prawdziwego nawrócenia Moabitki w drodze do Betlejem.

Kobiety dalej podróżują razem i dochodzą do Betlejem. Jak to relacjonuje Biblia, ich pojawienie się w miasteczku wywołuje poruszenie. Najwyraźniej Noemi i jej rodzina była tam dobrze znana. Gdy więc wraca po długim czasie nieobecności, kobiety w miasteczku nie mogą się doczekać wyjaśnień.

Noemi po spotkaniu się z nimi prosi, by nie nazywały już jej Noemi (miła), lecz Mara (zgorzkniała). Czy czułaś się kiedyś jak Noemi: dawniej pełna, a teraz pusta? Jeśli zostaje ci zabrana bliska osoba, czujesz się poraniona i zagniewana. Gniew jest naturalny, trzeba się jedynie pilnować, by nie przekształcił się w gorycz.

Muszę przyznać, że podoba mi się ta postawa Noemi. Nie oddzieliła się murem niedostępności, lecz zwróciła się do swoich i była w stosunku do nich uczciwa. Obyśmy tak zawsze chcieli być uczciwi w swych zmaganiach wobec otaczających nas osób i przyznawali się, że potrzeba nam pocieszenia. Społeczność z wierzącymi w trudnym czasie to podstawa procesu zdrowienia.

Ruth i Noemi powróciły do 'domu chleba' z początkiem żniw jęczmienia. Przypadek? Nie sądzę. Niewidzialna siła pcha te kobiety i już niedługo doświadczą Bożego dobra i cudów, na ten czas jeszcze dla nich niewidocznych.

Moja zachęta na dziś brzmi tak: ufaj, że Bóg działa. Wiedz, że Jego plan jest stale w realizacji i że On nie traci cię z pola widzenia. Nie zapomniał o tobie i nie ma takiej rzeczy, z powodu której przestałby cię kochać. Jeśli jesteś w rozterce albo czujesz się samotny, nie bój się wyjść do Bożych ludzi blisko ciebie.