Zakorzenieni w miłości: żyć pełnią życia chrześcijańskiegoPrzykład

Idźcie i czyńcie uczniami

Wezwanie do pójścia za Jezusem jest nie tylko dla nas samych. Kiedy nas powołuje, to i wysyła, abyśmy pomagali innym, by za Nim podążali. Jeśli się nad tym zastanowić, ktoś pomógł ci podążać za Chrystusem - nieważne czy byli to twoi rodzice, krewny czy przyjaciel, a może gdy sam czytałeś Biblię. A to, co sami otrzymaliśmy, jesteśmy zachęcani do przekazania innym. 

Ostatnie słowa Jezusa, które Mateusz zapisuje w swojej Ewangelii, są poleceniem dla jego uczniów. Polecenie to instrukcja, nakaz lub rola nadana osobie lub grupie. Ale to polecenie jest jedno i jest aktualne w każdym pokoleniu, ponieważ Jezus mówi: „[uczcie] ich przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem”. To jest istota tego powtarzającego się polecenia. Jesteśmy odbiorcami tego nakazu i mamy też brać w nim udział. Jezus mówi uczniom: „Idźcie”: nie mamy powstrzymywać naszej wiary przed innymi, ale iść do tych, którzy są wokół nas, dokądkolwiek prowadzi nas Bóg. „Czyńcie uczniami”: nie mamy pozostać sami uczniami, ale Jezus zachęca nas do czynienia innych uczniami. 

Oznacza to zadanie sobie pytania: „Kogo mogę uczynić uczniem?” Może to oznaczać pomoc komuś w Kościele, aby wzrastał jako uczeń. Albo pomoc komuś, kto nie jest jeszcze chrześcijaninem, w samodzielnym poznaniu Jezusa. Uczniowie spędzili lata z Jezusem, więc nie jest to plan do szybkiej realizacji. Oznacza chodzenie z ludźmi każdego dnia i pomaganie im w każdej części ich życia, aby patrzyli na rzeczy oczami Boga. Gdybyśmy wzięli Jezusa za słowo i zaczęli odkrywać, jak możemy to zrobić sami, zmieniłoby to Kościół, jaki znamy. „Wszystkie narody” - słowo przetłumaczone jako „narody” to ethne, oznaczające plemiona lub grupy ludzi. Mamy udać się do ludzi, którzy różnią się od nas i umożliwić im również usłyszenie dobrej nowiny. Oznacza to przyjmowanie w naszych kościołach tych, którzy mogą być inni od nas i odwiedzanie miejsc w naszych parafiach i dzielnicach, w których chrześcijaństwo nie jest obecne. „Chrzcząc ich w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego" - czynienie uczniami nie jest tylko dla ludzi wewnątrz Kościoła, ale także dla tych, którzy są daleko od Boga, aby odkryli, kim On jest i zostali chrześcijanami. Wtedy mogą zostać ochrzczeni i przyjęci do Kościoła. „Uczcie ich, by byli posłuszni wszystkiemu, co wam przykazałem” - wezwanie jest dla nas, abyśmy przekazali dalej to, co otrzymaliśmy. Są nauczyciele-eksperci, ale każdy z nas może być zaangażowany w nauczanie jako asystent. 

Pytania do refleksji

1. Zastanów się, kto pomógł ci wzrastać jako uczeń Jezusa 

2. Zadaj sobie pytanie: „Kogo czynię uczniem?”. Jeśli pomagasz komuś, zapytaj, kogo on prowadzi w uczniostwie?

3. Jak możesz lepiej pomagać i zachęcać ludzi, których spotykasz, do przyjęcia Pana i stania się uczniem Jezusa?