Boża łaska Przykład

Zejście z bieżni

Bieżnia to przyrząd do ćwiczeń, umożliwiający bieg lub chodzenie w miejscu, na stale nieprzesuwającym się pasie. Choć stawia się wiele kroków, ciągle stoi się w miejscu - fizycznie zmierza się donikąd. 

Jako naśladowcy Jezusa często robimy rzeczy, o których myślimy, że uszczęśliwią Boga albo spowodują, że będzie nas bardziej kochał. Robimy coś z obowiązku dla Niego, a nie ze względu na naszą więź z Nim. Mamy wrażenie, że nasze działania jakoś zbliżą nas do Niego. Kiedy wchodzimy na taką ścieżkę, to nieświadomie stawiamy siebie na bieżni - robiąc różne rzeczy i stojąc w miejscu. Rozważ następujące stwierdzenia:

• Zamiast czytać Biblię, by zasłużyć na Bożą miłość, czytamy ją, by poznać Bożą miłość. 
• Zamiast uczestniczyć w nabożeństwie w celu odhaczenia obowiązków duchowych, idziemy do kościoła, by uwielbić Boga razem z innymi naśladowcami Jezusa.
• Zamiast czuć się dobrze z powodu tego, co robimy, znajdujemy swoją wartość w tym, kim jesteśmy według słów Boga.

Początkowo aktywność na bieżni wydaje się łatwa. Po jakimś czasie zaczyna być trudno utrzymać tempo, aż pewnego dnia poddajemy się, ponieważ mieliśmy złą motywację. Zawsze będzie jeszcze coś, co naszym zdaniem powinniśmy robić, by zapracować na Bożą miłość. Jeśli uznajemy, że Bóg kocha nas w oparciu o nasze osiągnięcia, to stale będziemy się zastanawiać, kiedy Jego miłość się skończy w oparciu o nasze spełnienie lub brak spełnienia celu.

Wyjście poza bieżnię jest ważne dla życia w wolności w Chrystusie. To nasza więź z Bogiem musi być fundamentem naszej wiary, a nie uczynki. Możemy przez rok opuszczać modlitwę lub codzienne czytanie Biblii, a Boża miłość do nas nie zmaleje nawet o jedną kreskę. Rzecz jasna, nie będziemy czuli bliskości Boga, ale to będzie efektem niespędzania z Nim czasu. To brak łączności, a nie miłości. 

Zbawienie jest z łaski, przez wiarę. Stało się raz na zawsze. Nie musimy zapracowywać sobie uczynkami na życie wieczne. To łaska nas zbawia, a nasze dobre czyny to tylko produkt uboczny otrzymanego przez nas zbawienia. 

Na koniec planu zapamiętajmy, że łaska stale się odnawia. Po każdej porażce rozpoczynany na nowo, jakbyśmy nigdy nie zawiedli. Boża łaska nigdy nie jest pozwoleniem na grzech, lecz możliwością na dzielenie się łaską, którą otrzymaliśmy. Jeśli będziemy pamiętać, jak bardzo potrzebujemy łaski, to łatwiej będzie nam ją dawać. 

To jest takie niesamowite w Bożej łasce.