Poryw radościPrzykład

Król Dawid wiedział, jak ważne jest mówienie swojej duszy, aby błogosławiła Pana! Twoja dusza jest miejscem narodzin wszystkich twoich uczuć, emocji, pragnień i niestety, twoja dusza nie zawsze "jest w nastroju" do błogosławienia Pana. Nastaną w twoim życiu chwile, kiedy dusza będzie chciała wyłącznie jęczeć i domagać się, żeby jej wysłuchano. W takich momentach musisz ją potraktować jak wymykającego się spod kontroli dwulatka! Musisz nakazać jej, dokładnie tak jak zrobił to Dawid, aby błogosławiła Pana!

To twój duch powinien być tą częścią twojego wewnętrznego jestestwa, która dyktuje warunki. Niestety, w psycho-bełkocie XXI wieku, skupiliśmy się głównie na duszy, a zupełnie pominęliśmy ducha. Nie będziesz w stanie oprzeć swojej drogi życia na wierze, zamiast wyłącznie na tym, co widzialne, jeśli pozwolisz duszy przejąć kontrolę. Nasza dusza działa pod wpływem okoliczności, ale nasz duch jest prowadzony przez Ducha Świętego i Słowo Boże. Bez względu na to, jak głośno będzie domagać się uwagi, nie pozwól, by dusza dyrygowała twoim duchem!

Twoja dusza wypowiada takie żałosne teksty jak:

"Muzyka gra za głośno. Będę tu siedzieć i krytykować."

"Jestem zbyt zmęczona, aby podnieść ręce w uwielbieniu."

"Nie stać mnie, aby cokolwiek dać w tym tygodniu w ofierze."

"Jestem zbyt zmęczona, żeby iść na studium biblijne. Boli mnie głowa. To pewnie jakiś guz."

Jednak kiedy odzywa się twój duch, to brzmi zupełnie, jak Słowo Boże!

"Uwielbiam dawać z radością!"

"Nie będę się zamartwiać... Ufam, że Pan mnie zaopatrzy!"

"Tak się cieszę, że ten kościół uwielbia Pana z takim entuzjazmem!"

Ćwicz swoje duchowe mięśnie i pozwól, aby to duch stał na straży reakcji duszy na różne sytuacje życiowe.