Nasza postawa w Adwencie: codzienne rozważania bożonarodzeniowePrzykład

Poddanie się i uniżenie jest niekomfortowe, szczególnie dla kogoś, kto żyje w komforcie, niezależności i samowystarczalności. 

To jednak ważne, by ugiąć się do stanu dyskomfortu. Czy nie jest to częścią tego, co Paweł rozumie przez czynienie użytku ze swego zbawienia, w poczuciu czci i odpowiedzialności wobec Pana?

Wszyscy tego doświadczyliśmy w jakimś kształcie lub formie. W roku, w którym przechodziliśmy przez pandemię, nasze koleje mogły być różne, ale wszyscy doznaliśmy dyskomfortu wynikającego ze zmieniającego się świata, bo zostaliśmy zmuszeni do zweryfikowania naszego stylu życia, finansów, priorytetów, a nawet śmiertelności. 

To było i nadal jest niekomfortowe doświadczenie. Wielu jednak może też rzec, w szczerości z samymi sobą, że COVID-19 i jego skutki - choć trudne i bolesne, uginające nas do stanu dyskomfortu, wiele nas nauczyły oraz dały głębsze poznanie Bożej obecności. 

To przymusowe uniżenie się i konieczność zadania sobie niewygodnych pytań, o nasze priorytety i życie, mogą nam pomóc w poznaniu obfitości życia, jakie oferuje nam Jezus: na nowe i świeże sposoby.

A może by w ten czas Adwentu wznieść się ponad poziom świątecznego zamieszania i wejść głęboko w samych siebie, by zadać sobie niewygodne pytania, ufając, że Bóg nas w tym poprowadzi?

Materiał do refleksji:

• Bądź bezwzględnie szczery: co powoduje, że jesteś pępkiem świata? 
• W jaki sposób Bóg może cię prosić o poddanie Mu się w ten świąteczny czas?

Ufaj Bogu, że wydoskonala cię, przeprowadzając przez różne trudności dnia codziennego i podziękuj Mu za to, jak Jego uniżenie się dzisiaj cię kształtuje.