Lepiej niż normalniePrzykład

Co jest normalne?

Normalność oznacza przystawanie do standardowego, typowego lub powszechnego wzorca. Termin normalny zwykle odnosi się do czegoś typowego, naturalnego, albo czegoś, co robi większość osób; z kolei to, co przeciwne - jest nienormalne. Pamiętając o tym, możemy w następujący sposób zdefiniować normalność: typowe, oczekiwane zachowanie, dostosowane do standardu ustanowionego przez społeczeństwo.

Czy biorąc pod uwagę liczbę ludności zamieszkującej Ziemię, można cokolwiek określić mianem normalnego? To, co normalne w jednej kulturze, jest pozbawione sensu w innej.

Czasem nasze postrzeganie normalności zostaje zaburzone, powodując, że wpadamy w panikę i nie wiemy, jak zareagować. „Kiedy wszystko wróci do normalności?” - pytamy, gdy przestajemy mieć poczucie zwykłości albo przechodzimy trudny czas i „końca nie widać". Gdy w końcu odzyskujemy grunt pod nogami, mówimy coś w rodzaju: „No, to chyba nasza nowa normalność”. 

Co jest takiego atrakcyjnego w normalności? Wiemy, czego oczekiwać i jest nam z tym wygodnie, nawet jeśli nie jest to ani dobre, ani zdrowe. Wygoda nie zawsze jest równoznaczna ze zdrowiem. A gdyby spojrzeć na życie jako coś wychodzącego poza koncepcję normalności? A gdybyśmy skłonili się do życia lepszego niż normalne? 

Naśladowcy Jezusa są wzywani do bycia odmiennymi. Świat mówi nam, by iść za głosem serca, ale my wiemy, że możemy zostać zwiedzeni przez nasze serce. Świat utrzymuje, że trzeba mieć doskonałe ciało, ale my wiemy, że naszym celem jest bogobojność. Świat każe nam stawiać siebie na pierwszym miejscu, a my wiemy, że oddawanie siebie innym jest lepsze i daje większą radość.

W tym planie przyjrzymy się kilku kwestiom, w których normalność nie wystarcza. Dowiemy się, jak zmienić sposób życia i pozostawić za sobą swoje status quo, by życie było lepsze niż normalnie.