Bitwa o umysł - rozważaniaPrzykład

Podejrzana podejrzliwość

Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma. Miłość nigdy nie ustaje, [nie jest] jak proroctwa, które się skończą, albo jak dar języków, który zniknie, lub jak wiedza, której zabraknie. – 1 List do Koryntian 13:4-8

Większość z nas zna te słowa o miłości, ale muszę szczerze wyznać, że życie nimi nie zawsze było dla mnie łatwe. Jako dziecko nie doświadczyłam takiej miłości – a wręcz wpojono we mnie podejrzliwość wobec każdego człowieka. Mówiono mi, że nie można ufać motywom innych ludzi.

Wraz z wiekiem spotykałam ludzi, których czyny tylko utwierdzały mnie w przekonaniu, że moje podejrzenia są uzasadnione. Jako młoda chrześcijanka przeżyłam rozczarowanie z powodu oczywistych intencji niektórych ludzi z mojego kościoła. Chociaż mądrze jest mieć świadomość motywów, jakie kierują innymi, musimy uważać na to, żeby nie pozwolić naszej podejrzliwej naturze negatywnie wpłynąć na nasze uczucia do wszystkich ludzi.

Zbyt podejrzliwa natura może zatruć twój umysł i wpłynąć na twoją zdolność kochania i akceptowania innych. Rozważmy pewien przykład.

Załóżmy, że po nabożeństwie podchodzi do ciebie przyjaciel i pyta: „Wiesz, co myśli o tobie Dorota?”. Potem ten przyjaciel opowiada ci ze szczegółami, co mówiła. Pierwszy problem polega na tym, że prawdziwy przyjaciel nie podzieliłby się takimi informacjami. Drugi problem jest taki, że ponieważ w twojej głowie płyną już podejrzliwe myśli, wierzysz w informacje z drugiej ręki.

Kiedy twój umysł zostanie zatruty złymi myślami o kimś, podejrzliwość narasta. To właśnie wtedy szatan zdobywa twierdzę w twoim umyśle. Za każdym razem, gdy Dorota coś do ciebie powie, automatycznie staniesz się podejrzliwy i pomyślisz: „Co tak naprawdę chce przez to powiedzieć?”. A jeśli będzie dla ciebie miła, zaczniesz się zastanawiać, czego od ciebie chce.

Tak właśnie działa szatan. Jeśli wzbudzi w tobie podejrzliwość wobec innych, to już wkrótce przestaniesz wierzyć we wszystko, co mówią. A jeśli kilka razy zraniono cię w ten sposób, diabeł może zatruć twoje myślenie do tego stopnia, że zaczniesz się zastanawiać, kto jeszcze obgaduje cię za twoimi plecami.

Rozwińmy ten przykład. Załóżmy, że pewnego dnia Dorota siedzi w kościele ledwie kilka rzędów przed tobą, klaszcze w dłonie i wielbi Pana. Od razu pomyślisz, że jest hipokrytką.

Następnie Duch Święty skieruje twoją uwagę na twoje własne myśli i pokaże ci, że klaskałeś i wielbiłeś Pana, żywiąc złe uczucia wobec Doroty. Czy Jezus nie powiedział nam, żebyśmy zawarli pokój z innymi, zanim ofiarujemy Mu nasze dary? (zob. Ewangelia Mateusza 5:24).

Jeśli te słowa Jezusa cię przekonają, przypuśćmy, że podejdziesz do Doroty i przeprosisz ją za to, że żywisz do niej złe emocje… a ona spojrzy na ciebie w absolutnym szoku. Wtedy zdasz sobie sprawę ze swojego błędu. Źle zinterpretowałeś informacje o Dorocie, które przekazał ci przyjaciel i pozwoliłeś, żeby diabeł zwrócił cię przeciwko cudownej, pobożnej kobiecie.

To dobry przykład na to, jak podejrzliwość może wypaczyć relacje i zniszczyć naszą radość, prowadząc nas na manowce. Dlatego tak ważne jest, żebyśmy kształtowali w sobie ten rodzaj miłości z 1 Listu do Koryntian 13.

Minęło trochę czasu, zanim przezwyciężyłam podejrzliwość, kumulowaną w sobie całe życie; ale w końcu zrozumiałam, że gdy kochamy Bożą drogę, nie ma na niej miejsca na podejrzliwość wobec innych.

Panie, dziękuję Ci, że pokazujesz mi, jak przezwyciężyć moją podejrzliwą naturę, i uczysz mnie, jak kochać innych Twoją miłością. Dziękuję Ci, Jezu, że okazujesz mi cierpliwość i jesteś dla mnie tak wspaniałym przykładem. Amen.