Niedoskonali ludzie w Piśmie Świętym Przykład

Dawid

Największe błędy Króla Dawida miały miejsce wtedy, gdy znajdował się w niewłaściwy miejscu i czasie, dosłownie. Kiedy jego dowódcy i armia wyszli na wojnę, jak to opisuje 2 Księga Samuela 11, Dawid pozostał w domu. Królowie nigdy tak nie robili. A przynajmniej nie powinni. Dlatego, że króla nie było tam, gdzie miał być, zrobił coś, czego nie powinien był zrobić - z żoną innego mężczyzny. Usilnie próbował przykryć swój grzech, w tym zaplanował i zlecił morderstwo. To dopiero..., no nie?

Prorok Natan skonfrontował Dawida z jego grzechem, z powodu tego, co uczynił. To dość niezwykłe, że osoba piastująca tak wysoki urząd przyjęła napomnienie od kogoś niższego rangą, a jednak tak było. Równie niezwykłe było to, że Dawid uznał swój grzech. Chociaż konsekwencje tego grzechu były katastrofalne, to jednak pokutował za niego i ciężko pracował, by wszystko naprawić. 

Oto dwie lekcje z życia Dawida:

Bóg patrzy na serce
Dlaczego Bóg, wiedząc o wszystkim, co Dawid zrobi, powiedział, że wybrał Dawida ze względu na jego serce? W 1 Księdze Samuela 13:14 czytamy, że Bóg zwrócił się takimi słowy do Saula, ówczesnego króla: “Teraz jednak twoje królestwo nie ostoi się. PAN wyszukał już sobie człowieka według swojego serca.…” Dziwne, że Bóg nazywa Dawida człowiekiem według swojego serca, wiedząc o tych wszystkich okropnych rzeczach, jakich się dopuści. Ale czyż nie jest to wspaniała wiadomość? Bogu mogą się nie podobać niektóre nasze działania, ale na szczęście On patrzy na nasze serca! On wie, że czasem robimy rzeczy, których nigdy nie planowaliśmy, ani nawet nie chcielibyśmy zrobić. Bóg wie, że na ziemi nie osiągniemy doskonałości i będziemy popełniać błędy, które będą nas dużo kosztować. 

Dawid nie szukał wymówek
Psalm 51 powstał po konfrontacji Natana z Dawidem odnośnie cudzołóstwa z Batszebą. Do tego momentu Dawid najwyraźniej nie zdawał sobie sprawy z podłości swoich czynów. Za to potem, w pełni się do nich przyznał. Dopuścił się kilku naprawdę strasznych rzeczy, ale wziął odpowiedzialność za swoje złe decyzje, na nikogo nie zrzucił winy. 

Jak już czytaliśmy w 1. dniu, nigdy nie będziemy doskonali. Bóg o tym wie i my powinniśmy to zaakceptować. Lepiej oprzyjmy się na prawdzie, że Bóg widzi nasze serca, nawet w trakcie popełniania błędów. Kiedy, a nie jeśli, zawodzimy, weźmy odpowiedzialność za własne działania i przystąpmy do naprawy rzeczy.