Jezus – stworzyciel, cieśla, ogrodnik i królPrzykład

Dwa dni temu przyglądaliśmy się objawieniu Jezusa jako Boga stworzyciela u samego zarania dziejów. Wczoraj widzieliśmy Jezusa jako cieślę, który w Boże Narodzenie przyszedł na świat w rodzinie drobnego przedsiębiorcy. Dzisiaj, w Ewangelii Jana 20:11-16, będziemy świadkami sytuacji, w której Jezus został mylnie wzięty za ogrodnika po swoim zmartwychwstaniu.

Pewnie czytałeś dzisiejszy fragment dziesiątki, a nawet setki razy. Jeśli myślimy podobnie, przypuszczalnie zawsze uważałeś fakt, że Maria pomyliła Jezusa z „ogrodnikiem”, za dziwny, ale nieistotny szczegół zawarty w Piśmie Świętym.

Jednak żadne słowo nie zostało umieszczone w Biblii przez przypadek. Jak dowiedziałem się niedawno od uznanego specjalisty w zakresie Nowego Testamentu, N.T. Wrighta, ten detal nie jest wyjątkiem. Wydaje się, że Jan zwraca tu uwagę na coś naprawdę nadzwyczajnego.

Aby się o tym przekonać, musimy najpierw wrócić do Księgi Rodzaju, gdzie czytamy o tym, jak Bóg stworzył Adama i Ewę, umieszczając ich w ogrodzie Eden, aby pracowali i „napełniali ziemię”. Grzech jeszcze nie istniał, ale praca – tak, co czyni ich zadanie dbania o ogród wyrazem uwielbienia Boga w najczystszej tego postaci. 

Oczywiście już kilka wersetów dalej na świecie pojawia się grzech. Praca nadal chwali Boga, ale teraz staje się także żmudna. Grzech pociąga za sobą również konieczność przyjścia Jezusa w Boże Narodzenie i oddania przez Niego życia trzydzieści lat później.

Wszystko zmienia się wraz z Wielkanocą. Zmartwychwstanie jest dla świata nowym początkiem, w którym Jezus inicjuje nadejście Królestwa Bożego. Kiedy po raz pierwszy ukazuje się ludziom po swoim zmartwychwstaniu, objawia się Marii w postaci ogrodnika. Dlaczego? Oto, co pisze Wright w swojej świetnej książce Surprised by Hope: „Dany ludziom odwieczny nakaz uprawiania ogrodu – w nowym stworzeniu zostaje w wyraźny sposób potwierdzony, na co wskazuje Jan w swoim opowiadaniu o zmartwychwstaniu, w którym Maria zakłada, że Jezus jest ogrodnikiem. Zmartwychwstanie Jezusa jest ponownym potwierdzeniem, że to co stworzone, jest dobre” – i dotyczy to także pracy samej w sobie.

Ukazując się jako ogrodnik, Jezus celowo zwraca naszą uwagę na Adama i Ewę, pierwszych ogrodników i pracowników świata. Pokazuje nam, że w naszej pracy jako obywateli Jego nachodzącego Królestwa nie chodzi tylko o „zbawianie dusz” i pomaganie kolejnym osobom, by weszły do Królestwa (choć jest to bardzo ważne zadanie). Jezus odkrywa przed nami, że nadszedł czas, aby znowu zająć się ogrodnictwem, pracą przy uprawie roli – aby „napełniać ziemię” drogowskazami do Królestwa, które zaczęło kiełkować pierwszego wielkanocnego poranka.