Jaki jest Bóg? 21-dniowy plan czytaniaPrzykład

Bóg jest naszym Pocieszycielem

Do pokoju w szpitalu wchodzi lekarz z zafrasowanym wyrazem twarzy i niesie ze sobą diagnozę: rak. Do drzwi puka policjant, niosąc ze sobą wiadomość, której nie chciałby usłyszeć żaden z rodziców. Ktoś kto obiecywał być z tobą na dobre i na złe, wychodzi i więcej nie wraca. Odrzucenie podania o pracę, niszczy świetlaną przyszłość zawodową.

Każdy z nas czasami potrzebuje pocieszenia. Ból, złamane serce, tragedie dzieją się ciągle. Nie ma fizycznej możliwości ucieczki przed takimi doświadczeniami. Ale jednocześnie nie musimy biernie przypatrywać się nadchodzącej zagładzie i oczekiwać po prostu na nadejście kolejnego ciosu. Służymy przecież Bogu, który jest Ojcem wszelkiego współczucia i pocieszenia.

W II Liście do Koryntian 1:3-4, Paweł na bazie własnych, tragicznych doświadczeń, opowiada o mocy Bożego pocieszenia. Wszelkie trudności nie były apostołowi obce. Doświadczał ogromnych cierpień, które powinny były złamać go już dużo wcześniej. Nie zrobiły tego jednak, gdyż Paweł wiedział, dokąd uciekać w trudnym czasie, zaświadczając raz po razie o wierności i realności Bożych, pocieszających ramion.

Życie Pawła nie tylko obrazuje, na czym polega otrzymywanie nadnaturalnego współczucia, ono świadczy również o tym, jak otrzymawszy Boże współczucie, przelewa się ono na innych. Paweł poświęcił swoje życie na szerzenie Ewangelii. Był osobą niesamowicie zachęcającą chrześcijan na całym świecie, niezależnie od okoliczności, w jakich się znajdowali. Paweł nie był jednak superbohaterem. Moc i znaczenie jego służby były w prostej linii efektem działania Ducha Świętego, który w nim żył. Gdy Paweł przylgnął do Boga, to ilość pełnego miłości pocieszenia, którego doświadczał, była nawet większa niż potrzebował do dzielenia się z innymi.

Boże współczucie nie ma końca. Jego pragnienie i możliwość objęcia nas ramionami nie jest ograniczone przez żadne okoliczności. Niezależnie od tego, czy nasze trudne chwile wynikają z działań innych ludzi, naszych niemądrych decyzji czy zdarzeń losowych, Bóg pragnie stanowić naszą ochronę i siłę. 

Podobnie jak u Pawła, Duch Święty żyje w nas. Oznacza to, że mamy dostęp do nieskończonej ilości pocieszenia, które możemy otrzymywać my, ale którym także możemy dzielić się z innymi.

Refleksja:

• Jak zazwyczaj reagujesz na trudne sytuacje? 
• Gdzie w swoim życiu doświadczyłeś Bożego pocieszenia?
• Czy znasz kogoś, kto potrzebuje takiego pocieszenia, jakie może dać tylko Bóg? Jak mogłoby wyglądać pocieszenie tej osoby przez ciebie na sposób, którego ty kiedyś doświadczyłeś od Boga?