Skalowanie przywództwa dzięki biblijnej mądrościPrzykład

Ofiaruj życiu to, co zostanie

Czy zdarza ci się marzyć albo modlić się o więcej czasu w ciągu dnia? Jest zbyt wiele do zrobienia a zbyt mało czasu. Pracujesz, pracujesz i kiedy praca cię wyczerpuje zdajesz sobie sprawę z tego, że niezależnie od tego, co robisz, to nigdy nie wystarczy. Mógłbym podawać przykład za przykładem, ale zakładam, że rozumiesz o co mi chodzi i możesz się z tym utożsamić. To nie dotyczy tylko ciebie. To powszechne zjawisko w przywództwie i w życiu. Najwyraźniej nigdy nie wystarcza.

Mam w swojej grupie wspaniałego lidera, który bardzo często o tym wspomina. Nazwijmy go Trent. Trent często mówi, że daje z siebie 120-150%. Mówi, że daje z siebie „wszystko co ma”. Jako lider, lubię mieć w swojej grupie osoby, które są całkowicie zaangażowane i dają z siebie wszystko. Z drugiej strony musimy zdawać sobie sprawę z tego, jak ważne są nasze słowa, jaką narrację tworzą i jaki sposób myślenia kreują. Nie istnieje coś takiego jak dawanie z siebie więcej niż 100%. To niewykonalne w praktyce, więc nie używajmy tego sformułowania. 

Jakiś czas temu to pojęcie doprowadziło do rozmowy, którą mogę określić jako „radykalna szczerość”. Chciałem rzucić trochę światła na sposób w jaki podchodzimy do życia i pracy, włączając w to naszą energie i starania. Na to, że takie staranie i wysiłek ze strony członka mojego zespołu było niewłaściwe i wymagało skorygowania. Ostatecznie postawiłem Trentowi wyzwanie, aby zaoferował życiu to, co zostanie. 

Tak, dobrze przeczytałeś. Uważam, że niezbędne, aby skalować nasze przywództwo jest, by ofiarować życiu to, co nam zostanie i polecam to innym! Wiem, że jest to kontrkulturowe stwierdzenie w stosunku do tego, czego jesteśmy uczeni i w stosunku do tego, co serwuje nam świat, ale wysłuchaj mnie. Jeśli życie dostaje to co zostaje, to dlatego, że Bóg otrzymuje od nas to, co najlepsze i najważniejsze. Poświęć trochę czasu, aby to wybrzmiało w twojej duszy i umyśle. Nie powinniśmy ofiarowywać tego, co mamy najlepszego naszym ziemskim relacjom, planom treningowym, karierom lub finansom. To, co mamy najlepszego powinniśmy ofiarować naszej relacji z Bogiem. Kropka.

W całej Biblii czytamy o Bożym błogosławieństwie i przychylności względem nas. Natomiast zapominamy, że nasz Bóg to zazdrosny Bóg, który pragnie głębokiej relacji z nami. Wyraźnie rzuciło mi się to w oczy, kiedy czytałem 12. rozdział Listu do Rzymian. Paweł próbował zachęcić Rzymian, żeby „oddali swoje ciała na ofiarę żywą, świętą i miłą Bogu” mówiąc, że to ich „wyraz rozumnej wypływającej z głębi ducha służby”. Każda część nas ma zostać oddana jako ofiara dla Boga. To nasza służba. Bóg powinien być pierwszy w naszym życiu i dostawać to, co mamy najlepszego. 

Przyjrzyj się dokładnie swojemu planowi dnia. Czy wstajesz wcześniej, żeby poćwiczyć, ale masz mało czasu dla Boga? Czy twoje obowiązki związane z pracą pozostawiają Boga w cieniu? A może nieporozumienie rodzinne sprawia, że nie spędzasz z Nim czasu? Nieważne jaki jest powód, zachęcam cię do ofiarowania Bogu tego, co masz najlepszego, żeby mógł pomnożyć i rozdać to, co zostanie. 

Oto co wiem na pewno: Jeśli ofiarujesz Bogu to, co masz najlepszego, Bóg pobłogosławi to, co zostanie w sposób, którego nie da się pojąć. Możemy zakończyć wyścig szczurów, w którym bierzemy udział jedynie dzięki większej obecności Boga w naszym życiu, a nie dzięki nam samym. Przyjrzyj się dziś na nowo swoim priorytetom.

Boże, gdy będę się dzisiaj zanurzać w Twoje Słowo, pomóż mi zobaczyć gdzie jeszcze mój plan, moje priorytety i pragnienia nie zgadzają się z Twoimi. Obdarz mnie Twoją łaską, Panie, abym mógł patrzeć tak jak Ty patrzysz i aby Twoje Słowo przenikało moje serce i duszę.