BłogosławieniPrzykład

Czytaj: Izajasza 66:2

POZM: Izajasza 66:2

"Przecież moja ręka to wszystko uczyniła
i do Mnie należy to wszystko
- wyrocznia Pana.
Ale Ja patrzę na tego,
który jest biedny i zgnębiony na duchu,
i który z drżeniem czci moje słowo". (BT)

Pokora i niepewność nie są synonimami. W przeciwieństwie zwątpienia w siebie, które nas osłabia, pokora jest właściwym zrozumieniem, kim jesteśmy my i kim jest Bóg. Jej podstawą nie jest jedynie nasza małość, lecz Boża wielkość. Nie stajemy się bardziej pokorni poprzez dokopywanie sobie, ale poprzez chwalenie Boga i podporządkowanie się Jego autorytetowi.

Bóg jest godny najwyższej chwały i uwielbienia za cud, jakim jest stworzenie całego świata. Kiedy jesteśmy kuszeni, by przypisać sobie zasługi za nasze dary i talenty, poprzez uwielbienie Boga przypominamy sobie, że to Jemu należy się cała chwała za wszystko, do czego nas uzdalnia. Bóg powołał świat do egzystencji i ma absolutne prawo do tego, by kierować naszym życiem, ustalać zasady i sądzić swoje stworzenie. To jednak nie wszystko – Bóg jest tak łaskawy, że zaprasza nas do relacji ze sobą i instruuje nas, jak najlepiej przeżyć nasze życie. 

Dziękuję Ci, Boże, za stworzenie świata i wszystkiego, co się na nim znajduje. Dziękuję Ci za podarowanie mi talentów i sposobności, bym mogła ich używać. Proszę, pomóż mi nieustannie wskazywać na Ciebie z ich pomocą i pamiętać, że to Ty jesteś źródłem wszelkiej dobroci i prawdy.