Odkupione marzeniaPrzykład

Nigdy nie sądziłam, że dożyję dwudziestu jeden lat. Po długiej historii wykorzystywania seksualnego, gwałtów i życia w chaotycznym środowisku, moja matka zostawiła mnie z bratem na trzy miesiące na pastwę losu w naszej pełnej gangów dzielnicy. Miałam wtedy trzynaście lat, a brat osiem. Tamtego lata związałam się ze starszym od siebie chłopakiem, który zaoferował nam jedzenie i ochronę. W tym związku byłam wykorzystywana i wyzyskiwana, co ostatecznie doprowadziło mnie do pracy w branży seksualnej w roli striptizerki. Zasadniczo mój chłopak został moim alfonsem, a moje życie wymknęło się spod kontroli.

Wtedy wkroczył w nie Jezus.

W Nim znalazłam łaskę, uzdrowienie i drogę do wolności. Znowu zaczęłam marzyć. Marzyłam o dniu, w którym będę miała dom z białym płotem i zielonym trawnikiem z rozrzuconymi dziecięcymi zabawkami. Marzyłam o trwałej rodzinie, w której wszyscy nosilibyśmy to samo nazwisko. Moje marzenie oznaczało bezpieczeństwo i stabilność – coś, czego nie doświadczyłam przez całe dzieciństwo.

Błędnie wierzyłam, że jeśli będę uczęszczać do kościoła w niedziele, czytać odpowiednie książki i robić właściwe rzeczy, wszystkie moje marzenia się spełnią i w Jezusie zyskam odporność na przeciwności życia.

Przez kilka lat wszystko szło zgodnie z moim planem. Byłam mężatką, miałam piękne dziecko i dom z ogródkiem. Życie było tak dobre, że zazdrościłam samej sobie!

Kiedy dowiedziałam się, że mój mąż miał romanse i ostatecznie nie był skłonny walczyć o nasze małżeństwo, poczułam, że każda nadzieja, jaką kiedykolwiek miałam, została zmiażdżona. Życie, o którym marzyłam, kompletnie się rozpadło.

W swoim wierszu „Harlem” Langston Hughes zadaje pytanie. „Co się dzieje się z niespełnionym marzeniem?”

„Czy kurczy się i schnie

jak rodzynka na słońcu?

Czy jątrzy się jak rana —

By otworzyć się w końcu?”

Wierzę, że to, co dzieje się z naszymi marzeniami, kiedy się nie spełniają, pozostają poza naszym zasięgiem lub wręcz zostają zniweczone, zależy od marzącego. To, jak zareagujemy, zadecyduje o tym, czy zbliżymy się do Bożego marzenia o naszym życiu, czy się od niego odsuniemy.

Wyznanie męża postawiło mnie przed decyzją…

Gdzie złożę nadzieję? Czy będę ją pokładać we własnym marzeniu o swoim życiu? A może złożę ją w Bogu?

Według Biblii przeciągające się oczekiwanie sprawia sercu ból, ale nadzieja w Jezusie jest kotwicą dla naszej duszy. Nie mogłam zmienić swoich okoliczności, choć tak bardzo tego chciałam, ale mogłam zdecydować, jak na nie zareaguję.

Zastanów się: w czym tkwi dzisiaj twoja nadzieja? Czy jest ulokowana w marzeniach o twoim życiu? A może pokładasz nadzieję w Dawcy Marzeń?