Bóg mimo wszystko ogromnie mnie kocha

Wśród zawirowań twojego nowego życia z Ojcem następne przebudzenie może wydawać się raczej krokiem wstecz niż krokiem naprzód. Bóg oferuje ci coś, czego chcesz i potrzebujesz — powitania w domu. Jednak coś w tobie może się opierać. Powitanie w domu przez twojego niebiańskiego Ojca i przyjęcie do rodziny — bez zadawania pytań — może wydawać się całkowicie nierealistyczne dla kogoś, kto odszedł tak daleko i na tak długo.

Nazywamy ten etap podróży przebudzeniem do miłości. W tym momencie zaczynamy mówić: “Nie zasługuję na to”. Boża akceptacja jest po prostu zbyt nieprawdopodobna. Jednak to, co Bóg mówi i to, co robi, jest całkowitym przeciwieństwem tego, na co naszym zdaniem zasługujemy. Dzięki temu uświadamiamy sobie coś zupełnie niesamowitego: “Bóg ogromnie mnie kocha. Pomimo wszystko”.

Teraz już pewnie rozumiesz, dlaczego mówimy, że powrotowi do domu towarzyszy duchowe zmaganie. My mamy jeden zestaw przekonań na swój temat, a Bóg drugi. Patrzymy na naszą przeszłość przepełnioną niepowodzeniami i wstydem, a On patrzy na to, kim jesteśmy z miłością i współczuciem.

To dlatego to przebudzenie jest tak wielkim przełomem. Zdajemy sobie sprawę, być może po raz pierwszy w życiu, że nikt z nas nie zasługuje na drugą szansę, nikt z nas nie zasługuje na przebaczenie i na pewno nie zasługujemy na bezwarunkową miłość. Ale jesteśmy! Ty jesteś! Nie zasługujesz na to, ale Bóg i tak ci to daje.

Jeśli jesteś jak większość z nas, to znasz dobrze zdartą płytę wstydu. Wstyd szepce: "Nie liczysz się" i "Nie możesz być kochany". Wstyd krzyczy: "Nie ma dla ciebie więcej szans!". Wstyd przynosi samooskarżanie i kiedy po raz pierwszy doświadczamy łaski powtarzamy: “Nie zasługuję na to”.

Nie pozwól, aby Twoje przeszłe błędy i niepowodzenia determinowały kim jesteś. To jest głos wstydu. Nie jesteś tym, co zrobiłeś lub czego nie zrobiłeś. Nie jesteś tym, co tobie zrobiono. Jesteś tym, kim Bóg mówi, że jesteś. Jego dzieckiem.

Czy czujesz w sobie duchowe zmaganie? Jeśli tak, to jak byś je opisał?