Listy Nowego Testamentu i Dzieje Apostolskie

Dzieje Apostolskie

Psalmy

List do Rzymian

Stary Testament – Prorocy więksi

Objawienie św. Jana

1 List do Koryntian

Hebrajczyków

Ewangelia Łukasza

Przypowieści Salomona

<div class="version vid2095 iso6393pol" data-vid="2095" data-iso6393="pol">
 <div class="book bkMAT">
 <div class="chapter ch9" data-usfm="MAT.9">
 <div class="label">9</div><div class="cl">Mateusza 9</div><div class="s1">Prawo przebaczania grzech&#243;w</div><div class="p"> 1Jezus wsiad&#322; wi&#281;c do &#322;odzi, przeprawi&#322; si&#281; na drug&#261; stron&#281; i przyby&#322; do swego miasta. 2W&#243;wczas przynie&#347;li Mu sparali&#380;owanego. Le&#380;a&#322; on na pos&#322;aniu. Gdy Jezus zobaczy&#322; ich wiar&#281;, zwr&#243;ci&#322; si&#281; do niego: B&#261;d&#378; dobrej my&#347;li, synu, twoje grzechy zosta&#322;y ci przebaczone. 3Niekt&#243;rzy z obecnych przy tym znawc&#243;w Prawa pomy&#347;leli wtedy: Ten cz&#322;owiek obra&#380;a Boga. 4Jezus przejrza&#322; ich my&#347;li i zapyta&#322;: Dlaczego ho&#322;ubicie w sobie te z&#322;e my&#347;li? 5Co &#322;atwiej powiedzie&#263;: Twoje grzechy zosta&#322;y ci przebaczone, czy: Wsta&#324; i zacznij chodzi&#263;? 6Wiedzcie jednak, &#380;e Syn Cz&#322;owieczy ma na ziemi w&#322;adz&#281; przebaczania grzech&#243;w. I tu poleci&#322; sparali&#380;owanemu: Wsta&#324;, z&#322;&#243;&#380; pos&#322;anie. Mo&#380;esz i&#347;&#263; do domu. 7S&#322;ysz&#261;c to, chory wsta&#322; i uda&#322; si&#281; do domu. 8Na ten widok t&#322;umy ogarn&#261;&#322; l&#281;k. Ludzie wielbili Boga, kt&#243;ry udziela cz&#322;owiekowi takiej w&#322;adzy.</div><div class="s1">Powo&#322;anie Mateusza</div><div class="p"> 9Gdy Jezus stamt&#261;d odchodzi&#322;, zauwa&#380;y&#322; cz&#322;owieka imieniem Mateusz. Urz&#281;dowa&#322; on przy stole celnym. Jezus zwr&#243;ci&#322; si&#281; do niego: Chod&#378; za Mn&#261;. A on wsta&#322; i poszed&#322; za Nim. 10Potem, przy stole w domu Mateusza, do Jezusa i Jego uczni&#243;w przy&#322;&#261;cza&#322;o si&#281; wielu celnik&#243;w i grzesznik&#243;w. 11Widz&#261;c to, faryzeusze zacz&#281;li pyta&#263; uczni&#243;w: Dlaczego wasz Nauczyciel zasiada do sto&#322;u z celnikami i grzesznikami? 12Jezus us&#322;ysza&#322; to pytanie: Chorzy, a nie zdrowi &#8212; powiedzia&#322; &#8212; potrzebuj&#261; lekarza. 13Id&#378;cie, przypomnijcie sobie, co to znaczy: Mi&#322;osierdzia chc&#281;, a nie ofiary. Nie przyszed&#322;em powo&#322;a&#263; sprawiedliwych, lecz grzesznik&#243;w.</div><div class="s1">Nowe formy dla nowych tre&#347;ci</div><div class="p"> 14Wtedy podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: Dlaczego my i faryzeusze tak cz&#281;sto po&#347;cimy, a Twoi uczniowie &#8212; nie? 15Jezus im odpowiedzia&#322;: Czy go&#347;cie weselni mog&#261; si&#281; smuci&#263;, dop&#243;ki jest z nimi pan m&#322;ody? Przyjdzie jednak czas, gdy Pan m&#322;ody zostanie im zabrany &#8212; i wtedy b&#281;d&#261; po&#347;ci&#263;. 16Nikt nie naszywa na stary p&#322;aszcz &#322;aty z p&#322;&#243;tna, kt&#243;re si&#281; jeszcze nie zbieg&#322;o w praniu. Takie p&#322;&#243;tno &#347;ci&#261;gn&#281;&#322;oby obrze&#380;a dziury i rozdarcie sta&#322;oby si&#281; wi&#281;ksze. 17Nikt te&#380; nie wlewa m&#322;odego wina w stare buk&#322;aki, je&#347;li nie chce, by mu one p&#281;k&#322;y, wino wyciek&#322;o i same buk&#322;aki uleg&#322;y zniszczeniu. M&#322;ode wino wlewa si&#281; do nowych buk&#322;ak&#243;w. W ten spos&#243;b chroni si&#281; jedno i drugie.</div><div class="s1">Przywr&#243;cenie zdrowia i &#380;ycia</div><div class="p"> 18Gdy to do nich m&#243;wi&#322;, przyszed&#322; pewien prze&#322;o&#380;ony synagogi, z&#322;o&#380;y&#322; Mu pok&#322;on i powiedzia&#322;: W&#322;a&#347;nie umar&#322;a moja c&#243;rka. Przyjd&#378; jednak, po&#322;&#243;&#380; na ni&#261; swoj&#261; r&#281;k&#281;, a b&#281;dzie &#380;y&#322;a. 19Jezus wsta&#322; wi&#281;c i wraz ze swoimi uczniami uda&#322; si&#281; za nim. 20W&#243;wczas pewna kobieta, od dwunastu lat cierpi&#261;ca na krwotok, podesz&#322;a z ty&#322;u i dotkn&#281;&#322;a fr&#281;dzla Jego szaty. 21Powtarza&#322;a bowiem sobie: Gdybym tylko mog&#322;a dotkn&#261;&#263; Jego szaty, by&#322;abym ocalona. 22A kiedy si&#281; to sta&#322;o, Jezus obr&#243;ci&#322; si&#281;, spojrza&#322; na ni&#261; i powiedzia&#322;: B&#261;d&#378; dobrej my&#347;li, c&#243;rko, twoja wiara ci&#281; ocali&#322;a. I od tamtej pory kobieta by&#322;a zdrowa. 23Potem przybyli do domu prze&#322;o&#380;onego synagogi. Jezus zasta&#322; tam flecist&#243;w oraz lamentuj&#261;cy t&#322;um. 24Odejd&#378;cie st&#261;d &#8212; powiedzia&#322; &#8212; bo dziewczynka nie umar&#322;a, lecz &#347;pi. I zacz&#281;li si&#281; z Niego wy&#347;miewa&#263;. 25A gdy usuni&#281;to t&#322;um, wszed&#322;, uj&#261;&#322; j&#261; za r&#281;k&#281; &#8212; i dziewczynka wsta&#322;a. 26I rozesz&#322;a si&#281; wie&#347;&#263; o tym po ca&#322;ej okolicy.</div><div class="s1">Uzdrowienie dw&#243;ch niewidomych</div><div class="p"> 27Gdy Jezus stamt&#261;d odchodzi&#322;, ruszyli za Nim dwaj niewidomi. Wo&#322;ali oni: Synu Dawida, zmi&#322;uj si&#281; nad nami! 28A kiedy wszed&#322; do domu, niewidomi podeszli bli&#380;ej. Czy wierzycie, &#380;e jestem w stanie to uczyni&#263;? &#8212; zapyta&#322; ich Jezus. Tak, Panie! &#8212; odpowiedzieli. 29Wtedy dotkn&#261;&#322; ich oczu, m&#243;wi&#261;c: Niech si&#281; wam stanie wed&#322;ug waszej wiary. 30I ich oczy zosta&#322;y otwarte. Jezus za&#347; nakaza&#322; im surowo: Pami&#281;tajcie, niech nikt si&#281; o tym nie dowie! 31Oni jednak po wyj&#347;ciu rozpowiedzieli o Nim po ca&#322;ej okolicy.</div><div class="s1">Uwolnienie niemego</div><div class="p"> 32Gdy uzdrowieni wychodzili, przyprowadzono do Niego niemego op&#281;tanego cz&#322;owieka. 33Po wyp&#281;dzeniu demona niemy przem&#243;wi&#322;. A t&#322;umy, ogarni&#281;te zdumieniem, powtarza&#322;y: Nigdy co&#347; takiego nie dzia&#322;o si&#281; w Izraelu. 34Faryzeusze jednak byli zdania, &#380;e Jezus wygania demony za po&#347;rednictwem w&#322;adcy demon&#243;w.</div><div class="s1">Jezus o &#380;niwie i robotnikach</div><div class="p"> 35W ten spos&#243;b Jezus obchodzi&#322; wszystkie miasta i wioski, naucza&#322; w miejscowych synagogach, g&#322;osi&#322; dobr&#261; nowin&#281; o Kr&#243;lestwie i uzdrawia&#322; wszelkie choroby oraz wszelkie niedomagania.</div><div class="p"> 36A gdy zobaczy&#322; t&#322;umy, wezbra&#322;a w Nim lito&#347;&#263; nad nimi, bo by&#322;y udr&#281;czone i porzucone jak owce pozbawione pasterza. 37I zwr&#243;ci&#322; si&#281; do swoich uczni&#243;w: &#379;niwo wprawdzie wielkie, lecz robotnik&#243;w niewielu. 38Pro&#347;cie zatem Pana &#380;niwa, aby przy&#347;pieszy&#322; wyj&#347;cie robotnik&#243;w na swoje &#380;niwo.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Polish Bible © Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2018
 
Wydanie cyfrowe przy współpracy z Platformą SzukajacBoga.pl. Dodatkowe informacje o SNP oraz wykaz skrótów użytych w przypisach znajdziesz klikając poniżej

<div class="version vid2095 iso6393pol" data-vid="2095" data-iso6393="pol">
 <div class="book bkJHN">
 <div class="chapter ch9" data-usfm="JHN.9">
 <div class="label">9</div><div class="cl">Jana 9</div><div class="s1">Jezus i dolegliwo&#347;ci wrodzone</div><div class="p"> 1Na swojej drodze zobaczy&#322; Jezus cz&#322;owieka niewidomego od urodzenia. 2Wtedy Jego uczniowie zapytali Go: Mistrzu, kto zgrzeszy&#322;, on czy jego rodzice, &#380;e si&#281; urodzi&#322; niewidomy? 3Jezus odpowiedzia&#322;: Ani on nie zgrzeszy&#322;, ani jego rodzice. Sta&#322;o si&#281; tak po to, aby B&#243;g m&#243;g&#322; na nim objawi&#263; wielko&#347;&#263; swoich dzie&#322;. 4Dop&#243;ki jest dzie&#324;, musimy wykonywa&#263; dzie&#322;a Tego, kt&#243;ry Mnie pos&#322;a&#322;. Nadchodzi noc, gdy nikt nie b&#281;dzie m&#243;g&#322; dzia&#322;a&#263;. 5Jak d&#322;ugo jestem na &#347;wiecie, jestem &#347;wiat&#322;em &#347;wiata. 6Po tych s&#322;owach splun&#261;&#322; na ziemi&#281;, ze &#347;liny zrobi&#322; b&#322;oto i to b&#322;oto na&#322;o&#380;y&#322; na oczy niewidomego. 7Nast&#281;pnie poleci&#322; mu: Id&#378;, obmyj si&#281; w sadzawce Siloe (co znaczy: Pos&#322;any). Niewidomy odszed&#322;, obmy&#322; si&#281; i wr&#243;ci&#322; z odzyskanym wzrokiem.</div><div class="p"> 8W&#243;wczas s&#261;siedzi oraz ci, kt&#243;rzy go przedtem widywali jako &#380;ebraka, zastanawiali si&#281;: Czy to nie ten, kt&#243;ry siadywa&#322; i &#380;ebra&#322;? 9Jedni m&#243;wili, &#380;e to ten, inni twierdzili, &#380;e to kto&#347; do niego podobny. On natomiast przyznawa&#322;: To jestem ja. 10Zagadn&#281;li go zatem: Jak wi&#281;c odzyska&#322;e&#347; wzrok? 11W&#243;wczas odpowiedzia&#322;: Cz&#322;owiek imieniem Jezus zrobi&#322; b&#322;oto, na&#322;o&#380;y&#322; mi na oczy i poleci&#322;: Id&#378;, obmyj si&#281; w Siloe. Poszed&#322;em wi&#281;c, obmy&#322;em si&#281; &#8212; i widz&#281;. 12Gdzie On jest? &#8212; zapytali. Nie wiem &#8212; odpowiedzia&#322;.</div><div class="p"> 13Zaprowadzili go zatem &#8212; jeszcze niedawno niewidomego &#8212; do faryzeusz&#243;w. 14A w&#322;a&#347;nie tego dnia, kiedy Jezus zrobi&#322; b&#322;oto i otworzy&#322; niewidomemu oczy, by&#322; szabat. 15Wtedy z kolei faryzeusze pytali go, w jaki spos&#243;b odzyska&#322; wzrok. I powiedzia&#322;: Na&#322;o&#380;y&#322; mi na oczy b&#322;oto, obmy&#322;em si&#281; &#8212; i widz&#281;. 16Niekt&#243;rzy z faryzeusz&#243;w stwierdzili zatem: Ten cz&#322;owiek nie jest od Boga, bo nie przestrzega szabatu. Inni natomiast byli zdania, &#380;e grzeszny cz&#322;owiek nie mo&#380;e czyni&#263; takich znak&#243;w. I dosz&#322;o mi&#281;dzy nimi do roz&#322;amu. 17Ponownie wi&#281;c zwr&#243;cili si&#281; do uzdrowionego: Co ty o Nim s&#261;dzisz? W ko&#324;cu otworzy&#322; ci oczy. I odpowiedzia&#322;: On jest prorokiem.</div><div class="p"> 18&#379;ydzi jednak nie uwierzyli, &#380;e by&#322; on niewidomy i odzyska&#322; wzrok, dop&#243;ki nie przywo&#322;ali jego rodzic&#243;w. 19A gdy przyszli, zapytali ich: Czy to jest wasz syn, kt&#243;ry &#8212; jak twierdzicie &#8212; urodzi&#322; si&#281; niewidomy? Jak to si&#281; wi&#281;c sta&#322;o, &#380;e teraz widzi? 20A rodzice odpowiedzieli: Wiemy, &#380;e to jest nasz syn i wiemy, &#380;e si&#281; urodzi&#322; niewidomy, 21lecz jak to si&#281; sta&#322;o, &#380;e teraz widzi albo kto otworzy&#322; mu oczy &#8212; nie wiemy. Zapytajcie jego. Jest doros&#322;y. Niech m&#243;wi sam za siebie. 22Powiedzieli tak z obawy przed &#379;ydami. &#379;ydzi bowiem ju&#380; wcze&#347;niej postanowili, &#380;e wy&#322;&#261;cz&#261; z synagogi ka&#380;dego, kto uzna Go za Chrystusa. 23W&#322;a&#347;nie dlatego rodzice uzdrowionego powiedzieli: Jest doros&#322;y, zapytajcie jego.</div><div class="p"> 24Ponownie wi&#281;c przywo&#322;ali tego, kt&#243;ry by&#322; niewidomy. Oddaj chwa&#322;&#281; Bogu &#8212; powiedzieli. &#8212; My wiemy, &#380;e ten cz&#322;owiek jest grzesznikiem. 25Uzdrowiony odpar&#322;: Czy jest grzesznikiem &#8212; nie wiem. Wiem jedno: by&#322;em niewidomy, a teraz widz&#281;. 26Zapytali go wi&#281;c: Co ci uczyni&#322;? Jak otworzy&#322; ci oczy? 27A on: Ju&#380; wam powiedzia&#322;em. Nie do&#347;&#263; wam? Co jeszcze chcecie us&#322;ysze&#263;? Mo&#380;e wy te&#380; chcecie zosta&#263; Jego uczniami? 28Wtedy go zniewa&#380;yli: To ty jeste&#347; Jego uczniem. My jeste&#347;my uczniami Moj&#380;esza. 29My wiemy, &#380;e B&#243;g przem&#243;wi&#322; do Moj&#380;esza, Ten natomiast &#8212; nie wiemy, sk&#261;d jest. 30Uzdrowiony na to: A to dziwne. Wy nie wiecie, sk&#261;d jest, a On otworzy&#322; mi oczy. 31Wiadomo, &#380;e B&#243;g nie wys&#322;uchuje grzesznik&#243;w, a tylko bogobojnych i pos&#322;usznych Jego woli. 32Od wiek&#243;w nie s&#322;yszano, aby kto&#347; otworzy&#322; oczy niewidomemu od urodzenia. 33Gdyby ten cz&#322;owiek nie by&#322; od Boga, nie m&#243;g&#322;by nic zrobi&#263;. 34Wtedy powiedzieli: Urodzi&#322;e&#347; si&#281; ca&#322;y w grzechach &#8212; i ty chcesz nas uczy&#263;? I wyrzucili go.</div><div class="p"> 35Jezus us&#322;ysza&#322;, &#380;e go wyrzucili, i gdy go odnalaz&#322;, zapyta&#322;: Czy ty wierzysz w Syna Cz&#322;owieczego? 36On za&#347; na to: Kto to jest, Panie, abym m&#243;g&#322; w Niego uwierzy&#263;? 37Jezus powiedzia&#322;: Jest nim Ten, kt&#243;rego ju&#380; widzia&#322;e&#347;, a kt&#243;ry teraz z tob&#261; rozmawia. 38A on: Wierz&#281;, Panie! I z&#322;o&#380;y&#322; Mu pok&#322;on.</div><div class="p"> 39Jezus odezwa&#322; si&#281; w te s&#322;owa: Przyszed&#322;em na ten &#347;wiat na s&#261;d, aby niewidz&#261;cy przejrzeli, a ci, kt&#243;rzy widz&#261;, utracili wzrok. 40Gdy to us&#322;yszeli obecni przy Nim faryzeusze, zapytali: Czy my tak&#380;e jeste&#347;my niewidomi? 41Jezus im odpowiedzia&#322;: Gdyby&#347;cie byli niewidomi, nie mieliby&#347;cie grzechu. Ale poniewa&#380; m&#243;wicie: Widzimy, wasz grzech nie przesta&#322; na was ci&#261;&#380;y&#263;.</div>
 </div>
 </div>
</div>

EwangeliePrzykład

Pismo Święte

O tym planie

Podobne plany