ZOSTAŁYŚMY DOSTRZEŻONE, WYBRANE I POSŁANE. RUSZAMY!

Idźcie do najdalszych zakątków świata i głoście tam dobrą nowinę wszystkim bez wyjątku. — Ewangelia Marka 16:15 SNP

Dorastanie jako córka pierwszego pokolenia greckich imigrantów oznacza dorastanie pod iście greckim kloszem. Jako że moi rodzice — i wszyscy ich przyjaciele — przybyli do Australii, nie mogąc polegać na nikim, jak tylko na sobie nawzajem, toteż tulili się do siebie, mocno zakorzenieni w koncepcji bezpieczeństwa w dużej liczbie. Zatem przez całe moje dzieciństwo, moi rodzice, ciotki, wujkowie, kuzyni, przyjaciele i sąsiedzi przebywali ze sobą na ile to tylko możliwe, w zwartej społeczności, jak gdyby się obawiali, że coś może się wydarzyć, jeśli odważą się na krok na zewnątrz. Nie była to kwestia nieznajomości języka. Moi rodzice mówili w pięciu językach: po arabsku, grecku, francusku, włosku i angielsku. Byli naprawdę wspaniali! Potrafili poruszać się w nowoczesnym społeczeństwie, a jednak wybrali życie we własnym, małym świecie.

Czasem zdaje mi się, że my, chrześcijanie, zachowujemy się podobnie. Żyjemy pod chrześcijańskimi kloszami, w chrześcijańskich społecznościach, w kolektywie chrześcijańskich przyjaciół i tam pozostajemy. Może nawet się tam ukrywamy, w naszej własnej, chrześcijańskiej subkulturze. Projektujemy coś, co nam się wydaje niebem na ziemi i kulimy się w nadziei, że wszystko pójdzie dobrze, nim opuścimy tę planetę. Tylko że Jezus nas dostrzegł, wybrał i POSŁAŁ NA ŚWIAT, by pozyskiwać uczniów. Nie będziemy w stanie dać najwyższego priorytetu jego największemu nakazowi, jeśli nie wyjdziemy spod klosza. 

Jezus nie zbawił nas po to, byśmy zbudowały chrześcijańską subkulturę. By unikać ludzi, którzy nie wyglądają jak my, nie działają jak my, nie myślą jak my, czy nie wierzą jak my. Nie zbawił nas, byśmy się ukrywały przed światem, unikały świata, ignorowały świat, bały się świata, nienawidziły świata, potępiały świat ani osądzały świat. On nas dosłownie posłał na świat…,by pozyskiwać uczniów…,byśmy kochały świat, który On stworzył i kocha tak czule i zaciekle.

„Idźcie do najdalszych zakątków świata i głoście tam dobrą nowinę wszystkim bez wyjątku”.

Najważniejsze słowo w tym wersecie? IDŹCIE

Idźcie na cały świat.

Idźcie i kochajcie zagubionych.

Idźcie i miejcie zrozumienie dla zagubionych.

Idźcie i współczujcie zagubionym.

Idźcie i powiedzcie zagubionym o Jezusie.

Idźcie i pozyskujcie uczniów.

MODLITWA

Ojcze Niebiański, dziękuję, że mnie zobaczyłeś, wybrałeś i posłałeś. Pomóż mi nabrać siły i odwagi, by iść tam, gdzie mi powiesz i robić to, do czego mnie powołałeś. Amen.

By dowiedzieć się więcej, odwiedź www.christinecaine.com/2020study  

Zaczerpnięto z 20/20: Seen.Chosen.Sent Christine Caine. © 2019 Christine Caine. Przedruk za zgodą Lifeway Women. Wszelkie prawa zastrzeżone.