Nowy rok, nowe łaskiPrzykład

Potrzebujesz tego na co dzień. Ani ty ani ja po prostu nie możemy bez tego żyć. Co to jest? Obecność Ducha Świętego.

Nie wiem, gdzie się podziewałem, kiedy to ogłoszono. Nie jestem pewien, dlaczego przegapiłem dyskusję na ten temat. Nie potrafię wyjaśnić, dlaczego miałem taką żałosną lukę w moim zrozumieniu Ewangelii. Nie mogę wyjaśnić, dlaczego tego elementu brakowało w mojej wiedzy teologicznej, ale tak było, a fakt, że go brakowało, sprawił, że moje chrześcijańskie życie było dość żałosne. 

Oto jak działała teologia mojego życia jako dziecka Bożego: wiedziałem, że dzięki łasce otrzymałem Boże przebaczenie i wiedziałem, że dzięki łasce otrzymałem przepustkę do wieczności, ale uważałem, że zanim osiągnę wieczność, moim zadaniem było coś udowodnić. Moim obowiązkiem było rozpoznanie grzechu, pozbycie się go z mojego życia i poświęcenie się życiu w znacznie lepszy, bardziej zgodny z Biblią sposób. Próbowałem tego, uwierz mi; próbowałem i okazało się, że to nie działa. Zawalałem raz po raz. Miałem wrażenie, że więcej razy zawiodłem, niż mi się udało. Stawałem się więc coraz bardziej sfrustrowany i zniechęcony. Wydawało mi się, że zostałem wciągnięty do gry, w którą nie potrafiłem grać przez kogoś, kto grał w nią perfekcyjnie. Pamiętam ten moment podczas studiów, kiedy to wszystko zrozumiałem. Była szósta rano, kiedy oddawałem się modlitwie, której tak naprawdę nie chciałem się oddawać, kiedy w końcu położyłem głowę na biurku i zawołałem: "Nie mogę zrobić tego, czego ode mnie oczekujesz!". Następnie przeczytałem kolejny rozdział przewidziany w moim codziennym planie czytania Biblii i dzięki Bożej łasce był to 8 rozdział Listu do Rzymian. 

Czytałem ten rozdział w kółko, między innymi te słowa: "Jeśli według ciała żyjecie, przyjdzie wam umrzeć. Jeśli jednak w Duchu zadajecie śmierć sprawom ciała — będziecie żyli" (w. 13). Były jak fajerwerki eksplodujące w mojej głowie. Bóg wiedział, że moja potrzeba jako grzesznika była tak wielka, że ​​nie wystarczyło, żeby On mi wybaczył; musiał przyjść i zamieszkać we mnie, bo inaczej nie byłbym tym, kim zostałem na nowo stworzony, ani wykonywać tego, do czego narodziłem się na nowo. 

Potrzebuję obecności i mocy Ducha Świętego żyjącego we mnie, ponieważ grzech kradnie pragnienia mego serca, oślepia moje oczy i osłabia kolana. Moim problemem jest nie tylko to, że jestem winny grzechu, to także wynikająca z niego niemoc. A zatem Bóg łaskawie obdarza swoje dzieci przekonującą, otwierającą oczy, wzbudzającą pragnienia i obdarzającą siłą obecnością Ducha. Nie można powiedzieć nic lepszego niż to, co mówi Paweł pod koniec dyskusji na temat daru Ducha: „On obdarza życiem wasze śmiertelne ciała” (Rzymian 8:11, własna parafraza).