Tchnij duchową pasję w twoje małżeństwoPrzykład

"Oczekując życia wiecznego"

Zadaj sobie pytanie: jak często w moim małżeństwie wpadam w pułapkę i zmagam się ze sprawami, które w ostatecznym rozrachunku nie mają żadnego znaczenia? Ile problemów małżeńskich zostałoby rozwiązanych, gdyby pary małżeńskie po prostu raz na miesiąc przeczytały wspólnie Kazanie na Górze?

Nie chodzi o odrzucenie ziemskich spraw — nie ma takiej potrzeby — chodzi o postawienie na pierwszym miejscu wszystkiego, co niebiańskie. Jonathan Edwards napisał w poetycki sposób: "Ojcowie i matki, mężowie, żony lub dzieci, czy też grono ziemskich przyjaciół, wszyscy oni są tylko cieniami; istotą jest natomiast Boża radość. Wszyscy oni są tylko przebłyskami światła, to Bóg jest słońcem. Są tylko strumykami, podczas gdy źródłem jest Bóg. Są jedynie kroplami, a Bóg jest oceanem".

Wszystko to znaczy, że musimy ćwiczyć naszą umiejętność skupienia, pielęgnować cudowną zdolność nie dostrzegania świata poza Bogiem. W przeciwnym razie, okaże się, że będziemy skupiać się na mniejszych (choć wciąż ważnych) celach — próbując udoskonalić nasze umiejętności komunikacyjne, uporządkować finanse, zachować świeżości i radość w naszym związku i tak dalej. Musimy jednak pamiętać, że nie są naprawdę istotne rzeczy w naszym życiu i że to nie one są naszym ostatecznym celem. W końcu, jak przypomina Edwards:

"Jeśli nasze życie nie będzie wędrówką do nieba, będzie wędrówką do piekła". Jeśli naprawdę pragniesz żyć zgodnie z tą maksymą, porozmawiaj o tym co miesiąc ze swoim współmałżonkiem albo też z grupą dobrych przyjaciół. Pytajcie siebie nawzajem: "W jaki sposób nadzieja nieba wpływa na sposób, w jaki kochamy jedni drugich, na to jak wychowujemy nasze dzieci i jak wydajemy nasze pieniądze, oraz na sposób, w jaki zarządzamy własnym czasem?"

* W jaki sposób ty i twój współmałżonek urzeczywistniacie każdego dnia waszą nadzieję nieba? Jeśli byłbyś w stanie zachowywać perspektywę wieczności w swoim sposobie myślenia, w jaki sposób wpłynęło by to na twoje życie codzienne?