Wybrani: Codziennie przypominajcie sobie o EwangeliiPrzykład

Jednym z podstawowych sposobów, w jaki doskonalimy nasze dusze w miłości do Boga, jest głoszenie im Ewangelii. Im częściej twoja dusza widzi krzyż Jezusa, tym więcej będzie w tobie wdzięczności i uwielbienia. Ludzie są tak skonstruowani, że w ten właśnie sposób odpowiadają na poświęcenie. Zresztą trudno byłoby sobie wyobrazić większą ofiarę niż to, co zrobił Jezus. 

Jeśli podróżujesz po świecie, jedna fraza, która niemal powszechnie rozbrzmiewa w każdej kulturze, jest dobrze znany werset z Psalmu 103:1 „Błogosław, moja duszo, Pana”.

Rozłóż to zdanie na części. Dawid trenuje swoją duszę, głosząc jej Słowo. Dawid powiedział swojej duszy, jak ma się czuć i jak odpowiedzieć na Ewangelię: Duszo, błogosław Boga, czy chcesz, czy nie. On nie tylko śpiewał piękny werset; on mówił sam do siebie, wzywając swoją duszę, by zrobiła krok naprzód. Pismo Święte opisuje takie nawykowe postępowanie, mówiąc: "Dawid jednak wzmocnił się w PANU, swoim Bogu" (1 Samuela 30:6). 

To prawdziwie utracona sztuka chrześcijaństwa, piękna dyscyplina. Zamiast odwoływać się do swojego aktualnego nastroju, kapryśnej kultury, otaczających cię ludzi, a nawet gorzej, mediów społecznościowych, spójrz duszy w oczy i powiedz jej, aby spojrzała na krzyż, na zmartwychwstanie. Nakaż swojej duszy upajać się dobrocią Chrystusa, którego posiniaczone i rozbite ramiona dźwigały ciężar twojego grzechu. 

Czasami musisz dosłownie rozkazać swojej duszy, by patrzyła. Jan Chrzciciel zawołał do świata: "Spójrzcie!" lub "Musicie to zobaczyć!". Powiedział: "Oto Baranek Boży, który bierze na siebie grzech świata" (Jan 1:29). Jest to polecenie do codziennego wykonania. Musimy patrzeć! Spójrz na krzyż, gdzie Jezus niewymownie cierpiał za grzech, którego nigdy nie popełnił, abyś mógł się radować w sprawiedliwości, na którą nigdy nie zasłużyłeś. 

Ewangelia staje się codziennym pokarmem dla naszych dusz, wzmacniając nasze serca. Dużo trudniej jest narzekać, współczuć sobie lub być przepełnionym lękiem, gdy nasze dusze widzą krew spływającą po przebitym cierniem obliczu Chrystusa. Wdzięczność naturalnie wzrasta w naszych sercach, gdy robimy to przez cały dzień.