Iść, robić, mówić, dawać: Wolność poddania się JezusowiPrzykład

W mocy Twojego Ducha

Wyobraź sobie, że jesteś na najdłuższej wyprawie swojego życia, zupełnie sam. Nie ma nikogo, do kogo można by się odezwać, od kogo można by uzyskać pomoc, i absolutnie nikogo by dzielić z nim radość. Byłaby to bardzo smutna i niesamowicie trudna wyprawa. Niestety, wielu chrześcijan żyje w ten sposób, nie doświadczając w pełni siły i pocieszenia, które obiecano nam przez Ducha Świętego. Można uznać, że wielu z nas podróżuje tak, jakby Jezusa w ogóle nie było.

W rezultacie nasza podróż wymaga o wiele więcej samozaparcia. Cykle zobowiązań i coraz bardziej wytężonej pracy, aby być jak Jezus, prowadzą do zniechęcenia. Życie oddane Bogu w ten sposób będzie skutkowało poczuciem frustracji i porażki.

W Ewangelii Jana 13-17 czytamy jak po trzech latach wspólnego przebywania ze swymi uczniami praktycznie każdego dnia, Jezus przygotowuje ich na życie bez Jego fizycznej obecności — jest to podobne do tego, czego doświadczamy dzisiaj jako Jego wyznawcy. Wielokrotnie rozmawiał z nimi o Duchu Świętym. O tym, że zamieszka w nich i będzie z nimi już na zawsze. Określa Ducha Świętego jako Ducha prawdy, Wspomożyciela, Tego, który będzie głosił o Jezusie, Tego, który uczyni ich świadomymi grzechu i doprowadzi ich do prawdy.

W Ewangelii Jana 15 Jezus wyjaśnia to poprzez przypowieść o krzewie winorośli i gałązkach. To codzienne połączenie z Nim nazywa "trwaniem". On jest krzewem winorośli, a my gałązkami. Jesteśmy po to, by w Nim trwać lub spotkać się z Nim poprzez wyznanie swoich grzechów, aby następnie znów się połączyć z Nim oraz z Jego życiem i mocą. Jest to możliwe dzięki mieszkającemu w nas Duchowi Świętemu. Jego życie płynie przez nas, kiedy pozostajemy z Nim złączeni, jak sok płynący przez gałązki. Nie jesteśmy pozostawieni sami sobie podczas naszej podróży.

Moc Ducha Świętego działa wtedy w nas, aby zmieniać nasz charakter. Zupełnie jak gałązki, kiedy trwamy w Jezusie, który jest naszym krzewem winnym, będziemy wydawać owoc, dzięki połączeniu z życiem Jezusa. Skupiamy się na trwaniu w Nim, a wtedy rodzą się owoce naszej chrześcijańskiej osobowości. Gdy skupimy się tylko na próbach wydawania zewnętrznych owoców, a zapomnimy o tym, by po prostu trwać w Nim jesteśmy skazani na frustrację.

Przynoszenie obfitego owocu, czyli bycie dojrzałym, zajmuje trochę czasu. Bądź cierpliwy wobec siebie i innych podczas swojej wędrówki — owoce się pojawią.

Czy zwrócisz się z wiarą o moc Ducha Świętego, która sprawi, że Jezus będzie obecny w całym twoim życiu?

Poświęć teraz kilka chwil, aby wyznać wszelkie znane sobie grzechy; następnie poproś Jezusa, aby na nowo napełnił cię swoim Duchem.