We wszystkimPrzykład

Część rodziny

We wstępie do Listu do Filipian Paweł określił siebie jako sługę Jezusa Chrystusa, a pisał do świętych w Chrystusie Jezusie. Jego dobór słów jest istotny w obu przypadkach. W całym Starym Testamencie przywódcy Izraela byli nazywani sługami Bożymi. 

Przedstawiając się, Paweł wprowadził jedną drobną zmianę. Nie nazywał siebie sługą Bożym ani sługą Pana. Powiedział, że jest sługą Chrystusa Jezusa. Ten wybór językowy ma ważną implikację: zrównał Jezusa z Bogiem. 

Chociaż nie musi to być dla ciebie i dla mnie nic nowego, z historycznego punktu widzenia ważne jest, że Paweł wierzył, że Jezus i Bóg są tym samym. Zrozumienie, że Jezus jest Bogiem, nie jest legendą, która rozwinęła się setki lat po Jego śmierci, kiedy ludzie zapomnieli o realnej osobie. Ci, którzy podążali za Nim i znali Go osobiście, wierzyli, że Jezus jest zarówno w pełni Bogiem, jak i w pełni człowiekiem. 

Budujące jest również to, że Paweł zwracał się do Filipian jako do świętych. Prawdę mówiąc, w swoich listach regularnie używał tego terminu w odniesieniu do współwyznawców (Paweł nigdy nie pisał do „grzeszników w Rzymie” albo w jakimkolwiek innym miejscu). 

Kiedy jesteśmy częścią Bożej rodziny, jesteśmy uważani za świętych, a nie grzeszników. Bycie świętym nie oznacza, że ​​jesteśmy doskonali. Chodzi o to, kim się stajemy, kiedy wierzymy. Nasza tożsamość nie oznacza, że ​​jesteśmy wolni od walki z grzechem. Przez całe życie będziemy popełniać błędy. Jest jednak duża różnica między byciem świętym, który zmaga się z grzechem, a byciem grzesznikiem, który próbuje być świętym. 

Podbuduj się dzisiaj: jesteś ukochaną świętą Boga! Możesz nie czuć się jak święta, ale twoja tożsamość jest niezmienna, zakorzeniona w nastawieniu Boga wobec ciebie. Dzięki wierze w Jezusa zostałyśmy adoptowane przez Boga i jesteśmy częścią Jego rodziny. 

Poświęć trochę czasu na modlitwę, prosząc Boga, aby odnowił i odświeżył twoje serce tą dobrą nowiną. Łatwo zniechęcić się błędami i niepowodzeniami. Z pewnością powinnyśmy opłakiwać i wyznawać nasz grzech. Jednak musimy też radować się naszą nową tożsamością. Idź teraz do Pana swobodnie, wyczekująco, odważnie i przepełniona nadzieją. On postrzega cię jako swoje dziecko i możesz przynieść Mu wszystkie nadzieje, lęki oraz niepowodzenia.  

Dlaczego nasza tożsamość w Bogu jest czymś, z czego można się radować?