"Niewzruszona prawda" z Lisą BeverePrzykład

Kościół często miał tendencję do potępiania niewierzących za ich grzech i zachowanie, ale nie jest niespodzianką, że ludzie, którzy nie znają Boga zachowują się jakby Go nie znali. Powinniśmy przede wszystkim skoncentrować się na tym, czy sami prowadzimy święte i przemienione życie. Podążając za Jezusem, możemy poprosić o mądrość w okazywaniu Jego dobroci w sposób, który zachęci ludzi do odnalezienia w Nim ich własnej życiowej zmiany. 

Jako dzieci Boże zostaliśmy przemienieni w Chrystusie, abyśmy byli jednocześnie twardzi jak diamenty i delikatni jak kwiaty. 

W świecie, w którym żyjemy wypełnia się to, co Paweł napisał w 1 rozdziale Listu do Rzymian. Tak wielu z nas porzuciło wiedzę i obecność Boga, że nie rozpoznajemy już podstaw Jego planu dla ludzkości.

Zadaj sobie jednak pytanie, czy opłakiwanie problemów naszych czasów cokolwiek zmieniło? Niestety, jesteśmy bardziej znani z tego, przeciwko czemu występujemy, niż z tego, co popieramy. Świętość i przemiana kultury, do której dążymy nie przyjdą poprzez ocenianie lub potępianie, ale wtedy, gdy najpierw zajmiemy się własnymi problemami, a następnie okażemy Bożą dobroć, łaskę i nadzieję tym, którzy tego potrzebują. 

Boża dobroć zawsze jest dla nas zaproszeniem do zwrócenia się w stronę prawdy, a nie popierania grzechu. Dlatego właśnie potrzebujemy mądrości. Zdarza się, że próbujemy być mili, mówiąc tak, jakby w zasadzie grzech nie był grzechem, ponieważ nie chcemy, aby ktoś poczuł się zawstydzony. Musimy być jednak gotowi na nazwanie grzechu tym, czym jest, robiąc to w sposób, który przynosi nadzieję, a nie potępienie. 

Świętość w naszej kulturze zaczyna się od pełnego zawierzenia Bogu. To pokolenie desperacko pragnie przemiany i oczekuje, że dostrzeże tę przemianę w nas. 

Bóg mówi, że uzdrowi ziemię, kiedy jego ludzie uniżą się i będą się modlić, a nie wtedy, kiedy wszystko perfekcyjnie się układa w rządach nad tym światem. Co to dla ciebie oznacza?