Oswald Chambers: Radość – siła w PanuPrzykład

Na początku chrześcijańskiej drogi błogosławieństwo Boże jest tak odczuwalne, tak naznaczone uczuciem, że chrześcijanin porusza się głównie dzięki zmysłom a nie wierze i wydaje się, że spływają na niego nieustające pociechy od Boga. Jednak nadchodzi taki czas w życiu ucznia, kiedy Bóg wycofuje te pociechy, kiedy radość w Bogu nie jest tym, czym była wcześniej, kiedy Jego obecność nie jest tak słodka i kiedy dziwnie pochmurna szarość (jeśli można tak powiedzieć) zdaje się opadać na życie duchowe.

Przez pewien czas dusza wpada w głęboką ciemność; potem zaczyna zdawać sobie sprawę, że Bóg uczy ją różnicy między chodzeniem w świetle błogosławieństw, a wejściem w doświadczenie Boskich błogosławieństw; albo, mówiąc prościej, Bóg wyprowadza duszę ze sfery religijnych uczuć i emocji do królestwa wiary.

Pytania do rozważenia: W jaki sposób Bóg uczy mnie chodzić w niebiańskim świetle Boskich błogosławieństw a nie w sztucznym świetle ziemskich błogosławieństw?

Cytat zaczerpnięty z "God’s Workmanship", © Discovery House Publishers