Oswald Chambers: Pokój – życie w DuchuPrzykład

Wydaje się jakby Bóg z zadziwiającą beztroską po pewnym czasie wyrzucał na złomowisko epoki i cywilizacje. Niezwykłe w historii wieków jest to, że każdy wiek bezsprzecznie kończy się katastrofą. Człowiek uświęcony wie, że Bóg króluje, a chmury są ledwie pyłem stóp jego Ojca i nie ma się czego obawiać. Posiada przekonanie, że te katastrofalne wydarzenia są zaledwie incydentalne, a trwałym rezultatem jest doskonalszy pokój i czystszy charakter. Historia nieustannie wypełnia przepowiednie.

Ścieżką naszego pokoju jest oddanie się Bogu i poproszenie Go, aby nas przeniknął. Nie jest istotne, kim myślimy, że jesteśmy lub to, kim inni ludzie myślą, że jesteśmy, lub kim sami siebie przekonujemy, że jesteśmy albo chcielibyśmy być, lecz: „Badaj mnie, Boże, i poznaj me serce, doświadcz — i poznaj rozterki”.

Pytania do rozważenia: Jaka jest skuteczność pokoju narzuconego ludziom przez dyktatorów wobec ich upadku? Czego na temat ludzkich prób zawarcia pokoju uczy mnie historia?

Cytaty zaczerpnięte z "God’s Workmanship" i "Biblical Psychology", © Discovery House Publishers