W poszukiwaniu własnej ścieżki finansowejPrzykład

Nie chodzi o mnie.

W starożytnej kulturze Bliskiego Wschodu służba była powszechną częścią gospodarstwa domowego. Służących traktowano jak pracowników, ale jeśli ich pan był życzliwy, to mogli mieć status uprzywilejowanych członków rodziny.

Bez względu na relacje panujące między panami a sługami, jedna rzecz pozostawała niezmienna — sługa odpowiadał za swoją pracę przed panem. Pan wymagał wykonania pewnych prac, a zadaniem sługi było ich zrealizowanie.

Zanim poznaliśmy Jezusa, byliśmy niewolnikami grzechu. Jezus zbawił nas przez swoją śmierć i zmartwychwstanie. Już nie jesteśmy niewolnikami grzechu, lecz dzięki Niemu staliśmy się sługami Boga.

Bóg zaprasza nas do swojej rodziny i powierza nam swoje dziedzictwo. Oznacza to, że jesteśmy częścią Jego królestwa, pomagając Mu w zaprowadzaniu niebiańskiego porządku na świecie.

Bóg wzywa nas, byśmy byli wiernymi szafarzami powierzonego nam mienia. On jest dobrym Panem. Naszym zadaniem nie jest kwestionowanie Jego planów, ani mówienie Mu, co ma robić, a czego nie. Naszą rolą jest słuchanie Go i ochocze wykonywanie pracy, którą nam powierzył.

Pomyśl:
1. Czy uważasz się za sługę Bożego? Dlaczego tak lub nie?
2. W przypadku pieniędzy, kto jest szefem twojego konta? Jak mógłbyś przekazać Bogu kontrolę w wydawaniu pieniędzy w tym miesiącu?
3. Jakie trzy zmiany mógłbyś wprowadzić w tym tygodniu, by być lepszym sługą?

Pomódl się:
Jezu, dziękuję Ci za to, że pozwoliłeś mi dołączyć do Bożej rodziny. Pomóż mi zaufać Tobie, jako swojemu Panu. Pomóż mi być dobrym zarządcą mienia, które mi dałeś.