Rzymian 3
3
Każda nieprawość prowadzi do potępienia
1Czy w takim razie bycie człowiekiem religijnym – jak Żydzi – ma jakikolwiek sens? Albo czy samo bycie Żydem jest czymś szczególnym? Czy z obrzędów takich jak obrzezanie wynikają jakiekolwiek korzyści? 2#Pwt 4,7‐8; Ps 103,7; Ps 147,19‐20; Dz 7,38; Rz 9,4‐5Owszem, pożytek z tego może być wielki, i to pod każdym względem! Popatrzcie na historię. Przecież to właśnie Żydom zostało dane Słowo Boże. 3#Ps 89,31‐38; Rz 9,6; Rz 11,29; 1 Kor 11,31‐32; 2 Tm 2,13I cóż z tego, że niektórzy z nich okazali Bogu niewierność. Czy ich brak wierności mógł w jakikolwiek sposób nadszarpnąć niewzruszony autorytet Boga? 4#Ps 51,4.6; Ps 116,11Ależ skąd! Bóg pozostaje wiarygodny, ponieważ On zawsze dotrzymuje danego Słowa, nawet jeśli człowiek okazuje się kłamcą czy wiarołomcą. Napisane jest przecież:
Ty jesteś prawy i czysty w swych osądach,
a ja od urodzenia noszę piętno winy # Cytat ten pochodzi z Ps 51,6. W greckim tekście NT tekst ten podany jest za Septuagintą i brzmi: „W swych słowach będziesz uznany za sprawiedliwego i Ty zwyciężysz, gdy będą Cię osądzać”. W oryginalnym tekście Biblii Hebrajskiej werset ten lepiej oddaje argumentację Pawła Apostoła, dlatego w takim właśnie brzmieniu przytoczono go w powyższym przekładzie. Nie ma wątpliwości, że Apostoł Paweł, będąc świetnie wykształconym rabinem, doskonale znał tekst Biblii Hebrajskiej. Wspomniane przez psalmistę „piętno winy” to ludzka skłonność do grzechu. Apostoł Paweł nazywa tę przypadłość starą naturą lub cielesnością (gr. sarks) człowieka. .
5 # Hi 34,12.17; Rz 1,18; Rz 5,8 Skoro więc nieprawość człowieka jedynie uwypukla Bożą wiarygodność i sprawiedliwość, to jaki z tego wniosek? Czy można przyjąć, że Boży gniew nie jest stosowną reakcją na ludzką nieprawość? 6Wykluczone! Jak inaczej bowiem Bóg miałby dokonać sądu nad tym światem? 7#Rz 9,19A może myślisz sobie: „Skoro z powodu mojej nieprawości Boża sprawiedliwość ujawnia się jeszcze bardziej ku Jego chwale, to czy w ogóle jeszcze powinienem być sądzony?”#Występujące w NT słowa „grzech” czy „grzesznik” pochodzą od greckiego terminu hamartia, który ma szersze znaczenie niż tylko niespełnienie moralnych standardów, jak to się rozumie w kulturze Zachodu. Słowo to wywodziło się z terminologii zawodów łuczniczych i oznaczało nietrafienie w cel. Tak więc nieosiągnięcie celu, niezrealizowanie tego, co należało wykonać, jest w języku NT określane jako hamartia. Przeciwieństwem logicznym hamartii jest pojęcie teleiosis oznaczające osiągnięcie celu, doskonałość, pełną dojrzałość.. 8#Rz 6,1‐2.15Jeśli zaś – idąc dalej tym torem myślenia – dochodzisz do wniosku, że im więcej grzeszysz, tym więcej dajesz Bogu możliwości do okazywania dobroci, to pamiętaj, że oszczerców, którzy siebie i innych zwodzą w tak pokrętny sposób – a na domiar złego sugerują, że i my nauczamy podobnie – czeka sprawiedliwy Sąd Boży.
9 # Rz 1,18‐2,24; Rz 11,32 Co więc z tego wynika? Czy Żydzi albo inni religijni ludzie są lepsi od pozostałych? Absolutnie nie! Wykazaliśmy przecież wcześniej, że wszyscy – zarówno Żydzi, jak i nie‐Żydzi, a więc ludzie religijni i niereligijni – znajdują się w mocy grzechu, 10#Ps 14,1‐3jak to jest napisane:
Nie ma sprawiedliwego ani jednego!
11 Nie ma mądrego, który mógłby pojąć Boga!
12 # Ps 53,3‐4 Każdy jest odstępcą, wszyscy są zepsuci.
Nie ma nikogo, kto dobro by czynił,
nie ma takiego nawet jednego # Por. Ps 53,3c‐4, a także Ps 14,3 i Ps 143,2. !
13 # Ps 5,9‐10; Ps 140,3‐4 Grobami otwartymi są ich gardła,
a językami swymi knują zdradziecko.
Żmijowy jad sączy się z ich warg,
14 # Ps 10,7 a usta mają pełne podstępu i złorzeczeń # Podobny stosunek do hipokryzji widać nie tylko w nauczaniu Apostoła Pawła, ale także u samego Jezusa. który korygował błędy grzeszników zawsze w miłosierny sposób, jednak obłuda i hipokryzja niezmiennie pobudzały Go do gniewu. Brak integralności charakterów przywódców ludu oraz religijnych nauczycieli oburzał Jezusa najbardziej. Przeciw tym, którzy słowami powoływali się na Boga, a swymi czynami ubliżali Najwyższemu (i do tego jeszcze zwodzili ludzi szczerze pragnących dostać się do Królestwa Bożego), Chrystus zawsze wypowiadał się bardzo ostro. To im bez ogródek zapowiadał karę wiecznego potępienia. .
15 # Iz 59,7‐8 Ich nogi są prędkie do krwi rozlewania,
16 a ból i zniszczenie kroczą ich śladami.
17 # Iz 59,7‐8 Droga pokoju nie jest im znana,
18 # Ps 36,1‐2 a bojaźni Bożej wcale w nich nie znajdziesz # Wersety od 10 do 18 stanowią kompilację cytatów ze Starego Testamentu: zob. Ps 14,2‐3; Ps 53,3c‐4; Ps 5,10; Ps 140,4b; Ps 10,7; Iz 59,7; Prz 1,16; Ps 36,2. .
19 # Rz 2,12; Ga 3,22 Z powyższego wynika, że niezależnie od tego, któremu Prawu ktoś podlega – czy temu spisanemu, czy temu działającemu w sumieniu#Patrz Rz 2,15 z przypisem. – każde z nich jednakowo dowodzi, że wszyscy muszą pokornie zamilknąć, gdyż cały świat powinien przed Bogiem uznać swoją grzeszność. 20#Ps 143,2; Rz 4,15; Rz 7,7; Ga 2,16; Ga 3,11A funkcją Bożego Prawa – zarówno tego spisanego, jak i tego wpisanego w ludzkie sumienie – jest wyłącznie uświadomienie wszystkim ludziom skali ich grzechu#Wynika z tego, że celem Prawa (zarówno spisanego, tzw. Mojżeszowego, jak i tego wpisanego w ludzkie sumienie) nie było zbawienie człowieka. Szukanie więc tego zbawienia przez uczynki (oparte na Prawie) jest jak wspinanie się po drabinie, która została przystawiona do niewłaściwej ściany. Apostoł wyjaśnia dalej, że zbawienie jest łaskawym darem Boga dostępnym przez odkupienie w Chrystusie tylko dla tych, którzy najpierw całkowicie zaufają Jezusowi, a potem, opierając się na tym zaufaniu, będą pełnić wolę Najwyższego (por. także Mt 7,21‐23 i Ef 2,8‐9).. To zaś pokazuje, że przez pełnienie uczynków#Por. Ef 2,8‐10. Paweł wspomina tu o własnych uczynkach człowieka, a nie o tych dziełach (czynach), które Bóg przygotował, aby wierzący je pełnili., nawet tych nakazywanych przez Prawo, nikt nie zostanie uznany za sprawiedliwego#Por. Ps 143,2..
Boża sprawiedliwość w Chrystusie
21 # Dz 10,43; Rz 1,2‐3.17; Rz 4,11; Rz 9,30; Rz 10,4.12; Ga 2,16; Kol 3,11 Dlatego Bóg postanowił w końcu jasno przedstawić, na czym polega Jego sprawiedliwość. Jest ona niezależna od Prawa, choć świadectwo o niej znajduje się zarówno w Prawie, jak i u Proroków. 22#Rz 1,16; Ga 2,16; Ga 3,10‐14Najwyższy zdecydował bowiem powiązać uznanie człowieka za sprawiedliwego z jego osobistą decyzją zaufania i poddania się Jezusowi Chrystusowi. Tylko w ten sposób Boża sprawiedliwość staje się dostępna dla każdego człowieka – i to bez różnicy, czy ktoś jest Żydem, czy nim nie jest, 23#Rz 5,2; Rz 9,19gdyż wszyscy zgrzeszyli i są pozbawieni Bożej chwały, 24#Rz 5,1; Ef 2,8; Hbr 9,12a status sprawiedliwych mogą otrzymać tylko dzięki Bożej łaskawości z uwagi na odkupienie#„Odkupienie” oznaczało w czasach NT dosłownie zapłacenie pełnej ceny wykupienia niewolnika od jego właściciela., które dokonało się#Ciekawy, choć niedoskonały obraz tej prawdy dają nam współczesne technologie IT. Chodzi o dostęp do tzw. wirtualnej chmury (ang. cloud). Najnowsze rozwiązania systemowe pozwalają użytkownikom internetu na łatwy dostęp do oprogramowania oraz danych zawartych na ogromnych powierzchniach dyskowych zlokalizowanych gdzieś w odległych serwerowniach (czyli w tzw. chmurze). Osobiste komputery stają się coraz częściej tylko terminalami dostępowymi, podłączanymi do bogactwa zasobów zapisanych w chmurze. Zgodnie z tymi trendami technologicznymi, gdy nabywamy prawa do jakiegoś oprogramowania, książki czy filmu, już nie instalujemy ich na swoich komputerach osobistych, lecz otrzymujemy prawo (kod) do korzystania z tych zasobów „w chmurze”. Mamy więc wszystko, jeśli jesteśmy zalogowani „w chmurze”. Krótko mówiąc: kto jest „obecny w chmurze” – ma wszystko; kto z niej wyszedł – nie ma już nic, gdyż stracił dostęp do tego, co miał wcześniej. Jeśli jesteśmy poza chmurą (odcięci lub odłączeni na własne życzenie), to w istocie niczego nie mamy. Podobnie jest w naszym duchowym życiu. Gdy trwamy w Chrystusie (w którym jest wszystko, cała Boża pełnia, cała mądrość, całe miłosierdzie i cała łaskawość), to mamy pełny dostęp do całego nieskończonego Bożego bogactwa mądrości, miłości, łaski, chwały i nieskończonej Jego potęgi. Jeśli jednak odłączymy się od Chrystusa, jeśli przestaniemy w Nim trwać, tracąc z Nim łączność, to chociaż w Nim nadal złożone są: cała Boża pełnia, cała łaska, cała Boża dobroć i wszystkie Boże obietnice, nam nic nie pozostanie. w Chrystusie Jezusie#Warto zwrócić uwagę na fakt, że Apostoł podkreśla, iż odkupienie, a więc i zbawienie (ratunek), są nierozłącznie związane z Osobą JEZUSA CHRYSTUSA i tylko z Nim. ZBAWIENIE JEST W NIM i TYLKO ON JEST ZBAWIENIEM! Więcej w Komentarzu NPD → Pewność zbawienia w Chrystusie.. 25#Dz 4,12; Dz 17,30; Ef 1,7; Hbr 4,16; 1 J 2,2; 1 J 4,10On bowiem – dla wszystkich składających w Nim swą ufność i nadzieję – stał się z Bożego ustanowienia przebłagalnią#Przebłagalnia – tak nazywała się wierzchnia, szczerozłota część skrzyni przymierza (por. Wj 25,17n, Wj 37,6n). Z tego miejsca w namiocie spotkania Bóg przemawiał do Mojżesza. W tym miejscu raz w roku, w Dniu Pojednania (Jom Kippur), dokonywało się odpuszczenie grzechów całego ludu. Wtedy to arcykapłan składał w namiocie spotkania ofiarę przebłagalną (Kpł 16,15n), tzn. ofiarę pokutną, ofiarowywaną w postaci krwi zwierzęcia, które musiało być bez jakiejkolwiek skazy. W ten symboliczny sposób dokonywało się formalne przebłaganie Boga za grzechy ludu. Chodziło o to, aby została przywrócona właściwa relacja pomiędzy ludem a jego Bogiem (pojednanie). Jest to bardzo ważny kontekst, który uświadamia nam, że krew Chrystusa przelana na krzyżu jest jedyną odpowiednią i wystarczającą zapłatą (ofiarą, okupem) za wszystkie grzechy wszystkich ludzi w ciągu wszystkich czasów. Tylko Jego ofiara Bożego Baranka bez skazy ma taką moc. Oczywiście nie wszyscy ludzie uznają tę ofiarę za zapłatę za swój grzech. Ci, którzy nie zaufają Bogu w Chrystusie, sami siebie wykluczają z Jego Księgi Życia, o której czytamy w Ap 20,15., na której mocą Jego krwi zrealizowało się ich odkupienie#Por. Ef 1,7; Ef 2,13; Hbr 9,14; Hbr 10,19; oraz Hbr 10,4 w kontekście mesjańskich psalmów Ps 50,13‐15 i Ps 40,7‐11.
. W ten sposób Najwyższy objawił, że Jego sprawiedliwość w Chrystusie jest dostępna dla każdego człowieka, ponieważ – zgodnie z uprzednim planem – swoim przebaczeniem objął wszystkie grzechy popełnione 26#Iz 53,11w całym okresie swojej cierpliwości. A uczynił to w tym celu, byśmy w końcu zrozumieli, że tylko On sam – Bóg Wszechmogący – jest sprawiedliwy, a za sprawiedliwych uznaje tylko tych, którzy swoją ufność i nadzieję składają w Jezusie#W czasach przed Chrystusem zaufanie do Boga (wiara) wyrażało się w zasadzie tak samo jak dziś – przez posłuszeństwo Najwyższemu i przez poleganie na tym, iż tylko On w swym miłosierdziu może rozwiązać problem grzechu. Przed Chrystusem ta nadzieja i ufność były zakotwiczone w świadectwie Bożego Słowa zapowiadającego, że Bóg w przyszłości rozprawi się z grzechem. Po przyjściu Chrystusa jest to zakotwiczone w świadectwie Bożego Słowa, które ogłasza, że Bóg już wszystko zrealizował w Jezusie..
27 # Rz 2,17; Rz 4,2‐3; Rz 5,2; Rz 11,18; 1 Kor 1,9.29‐31; Ga 6,13‐14; Ef 2,9 Czy w takim kontekście można czymkolwiek Bogu zaimponować? Absolutnie nie! Boża sprawiedliwość została bowiem powiązana nie z uczynkami, ale z zaufaniem, które z pokorą i posłuszeństwem składamy w Chrystusie! 28#Dz 13,39; Ga 2,16Jedyną więc drogą do bycia uznanym za sprawiedliwego w Bożych oczach jest całkowite zaufanie Mu. Starania związane z wypełnianiem przepisów religijnych Prawa Mojżeszowego niczego tu nie wnoszą. 29#Rz 10,12; Ga 3,28Najwyższy bowiem jest Bogiem nie tylko Żydów, ale także i nie‐Żydów#Dosł. „pogan”.! 30#Rz 4,11‐12Jeden jest Bóg i tylko On ma prawo orzec, kogo uznać za sprawiedliwego, a kogo nie. Jego decyzją zarówno obrzezani, jak i nieobrzezani otrzymują status sprawiedliwych jedynie wówczas, gdy w PANU złożą swą ufność i nadzieję. 31#Mt 5,17; Rz 4,3; Rz 8,4Czy to oznacza, że z powodu wiary odrzucamy Prawo Mojżeszowe jako bezużyteczne? Wcale nie! Zwracamy jedynie uwagę na funkcję, którą miało ono do wypełnienia#Por. Rz 3,20 oraz Ga 3,24. Celem wprowadzenia Prawa było skierowanie wzroku narodu izraelskiego na Jezusa – Mesjasza (tego, który przyjdzie, by ich uratować). Miało ono do odegrania jedynie rolę wychowawcy (gr. paidagogos), który miał doprowadzić Żydów do Chrystusa. W końcu, zgodnie z Bożą obietnicą, Chrystus przyszedł i jako jedyny człowiek całkowicie wypełnił Prawo. Niestety ci, którzy nie zrozumieli Jego posłannictwa i swoją nadzieję położyli w religijności, tj. w wierze w zbawczą skuteczność przepisów, nakazów i zakazów, odrzucili świadectwo Chrystusa oraz Jego dzieło. Więcej Apostoł pisze o tym w Liście do Galatów. Także List do Hebrajczyków szczegółowo wyjaśnia powyższe kwestie..
Obecnie wybrane:
Rzymian 3: NT NPD
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.
