Rzymian 14
14
Sposób postępowania wobec braci w wierze
1 # Rz 15,1; 1 Kor 8,9; 1 Kor 9,22 A tego, którego wiara jest słaba, traktujcie życzliwie, bez osądzania go i spierania się o to, co on w swoim sumieniu uważa za dobre lub złe. 2#Rdz 9,3; 1 Kor 10,25‐27Bywa tak, że jeden, silny w wierze, jest przekonany, iż może jeść wszystko, drugi zaś, słaby – z uwagi na przepisy religijne – unika pewnych pokarmów#W oryginale jest tu użyte określenie „jada jarzyny”. Jednak nie rodzaj pokarmu jest tu najistotniejszy. Jest to tylko przykład postawy człowieka, a temat zostanie rozwinięty dalej. Narastanie napięcia panującego w rzymskiej społeczności wierzących spowodowane było nie tylko kwestią właściwego rozumienia roli Izraela w dziejach zbawienia, ale także różnicami w praktycznym zrozumieniu i stosowaniu Bożego Słowa. W antycznych miastach znajdowały się specjalne miejsca (targi, stragany), gdzie można było kupić mięso złożone wcześniej na ołtarzach w świątyniach bóstw pogańskich. Wierzący pochodzenia żydowskiego unikali spożywania mięsa z takich miejsc. Z kolei chrześcijanie pochodzenia nie‐żydowskiego nie mieli żadnego problemu z jedzeniem tego typu pokarmów. Była to więc kwestia sumienia, a nie zasad dietetycznych. W tym kontekście Apostoł podkreśla, że nie jest istotne, jakie szczegółowe przekonania mają jedni lub drudzy chrześcijanie w drobnych sprawach (które nie są doktrynami wiary jasno określonymi w Słowie Bożym), ale dlaczego tak myślą. Jeśli ich szczera motywacja wynika z miłości do PANA i z chęci podobania się Jemu samemu, to takiego świętego motywu w ich życiu nie wolno nikomu niszczyć błahostkami, jakimi są np. decyzje w sprawie rodzaju spożywanych pokarmów. Ten fragment Biblii omawia niezwykle ważny aspekt relacji pomiędzy wierzącymi, jakim jest zachowanie postawy Bożej miłości wobec braci w wierze i wynikającej z tego wyrozumiałości. Z całą pewnością wywód Apostoła Pawła nie jest ani poradnikiem dietetycznym, ani przewodnikiem do oceny tzw. koszerności, gdyż wszystkie pokarmy, które człowiek spożywa, a później trawi i wydala, zostały przez Jezusa uznane za obojętne z punktu widzenia moralnego i rytualnego (por. Mk 7,18‐19).. 3#Kol 2,16W takiej sytuacji niech ten, który jada wszystko, nie pogardza tym, który unika pewnych pokarmów. Tak samo i ten, który nie spożywa wszystkiego, niech nie osądza tego, który jada wszystko, bo przecież Bóg obu ich przygarnął do siebie. 4#Mt 7,1; Jk 4,11‐12A ty kim jesteś, byś odważał się osądzać cudzego sługę? To, czy on stoi, czy upada, jest przecież sprawą jego PANA, który ma moc postąpić#Gr. stesai (od stao, którego wydłużoną formą jest histemi) – sens tego słowa jest podwójny. Z jednej strony może oznaczać podtrzymanie kogoś lub czegoś, z drugiej zaś może być wezwaniem do stawienia się w celu zdania rachunku, rozliczenia (także do stawienia się przed sędziowskim trybunałem). z nim w odpowiedni sposób. 5#Ga 4,10; Kol 2,16Jeden przywiązuje wagę do określonych dni#W znaczeniu: traktuje jedne dni jako bardziej święte od innych. W obecnych czasach oddają to spory na temat tego, który dzień chrześcijanie powinni świętować: sobotę czy niedzielę. Por. także Hbr 4,7., a inny traktuje wszystkie dni jednakowo. Niech każdy trzyma się swojego przekonania. 6#1 Kor 10,30Kto bowiem z uwagi na PANA dzieli dni na święte i nieświęte, ma w sercu tę samą motywację podobania się PANU, jak i ten, kto, wielbiąc Go, spożywa wszelkie pokarmy. Obaj bowiem składają Bogu swoje dziękczynienia. Podobnie postępuje i ten, kto z chęci podobania się PANU nie jada wszystkiego. On także wielbi Boga swoim dziękczynieniem#Wyróżnikiem prawdziwego zaufania Bogu jest to: (1) czy najgłębszą osobistą motywacją człowieka jest chęć podobania się PANU oraz (2) czy składane dziękczynienia kierowane są wyłącznie do Boga Najwyższego. Zgodnie z Ap 5,8 i Ap 8,3‐4 dziękczynienia składane Bogu przez Jego święty lud są najwspanialszym kadzidłem wznoszącym się przed Tronem Najwyższego. Osądzanie innych jest wkraczaniem w sędziowskie kompetencje samego Boga..
7 # 2 Kor 5,15; Ga 2,20 Popatrzcie na to w szerszej perspektywie. Nikt z nas, którzy chcemy podobać się PANU, nie żyje sam dla siebie ani sam z siebie nie umiera. 8#Łk 20,38; Rz 6,10‐11; Ga 2,19‐20; Flp 1,201 Tes 5,10Jeśli PAN zdecyduje, abyśmy żyli, to będziemy żyć dla Niego; a jeśli zdecyduje, żebyśmy oddali życie, to również dla Niego je oddamy. I w jednej, i w drugiej sytuacji postąpimy tak, jak tego PAN od nas oczekuje, gdyż do Niego należymy! 9#Dz 10,42; 2 Kor 5,15; Ap 1,18Zobaczcie, że i Chrystus tak postępował. On przyjął śmierć, a następnie powrócił do życia, aby okazać swoje panowanie nad wszystkimi – zarówno nad tymi, którzy pozostają przy życiu, jak i nad tymi, którzy już zmarli. 10#Mt 25,31‐32; Dz 17,31; Rz 2,62 Kor 5,10Dlaczego więc osądzasz swego brata lub siostrę w wierze albo, co jeszcze gorsze, nimi pogardzasz? Przecież wszyscy jednakowo staniemy przed Bożym trybunałem, 11#Flp 2,10‐11jak to zostało zapisane:
Tylko JA JESTEM żywym Bogiem! – mówi PAN.
Przede mną każdy człowiek padnie na kolana
i każdy zda relację ze swojego życia # Skrót z Iz 45,22‐23 podany za hebrajskim brzmieniem cytatu. .
12 # Ga 6,5 Wynika z tego, że każdy z nas będzie musiał się rozliczyć z własnego, a nie z cudzego życia. 13#Mt 7,1; 1 Kor 8,9; 2 Kor 6,3Nie osądzajmy więc siebie nawzajem, lecz postępujmy raczej tak, abyśmy bratu lub siostrze w wierze nie dawali okazji do odstępstwa czy upadku. 14#Mt 15,10‐20; Dz 10,15; 1 Kor 8,7.101 Tm 4,4; Tt 1,15Zaś w sprawach poruszonych wcześniej mam pełne przekonanie w Jezusie, naszym PANU, że nic samo w sobie nie jest nieczyste. Jednak może stać się takim dla tych, którzy będą uważać to za nieczyste. 15#1 Kor 8,11‐13; 1 Kor 13,1Zrozum więc, że jeśli nie porusza ciebie to, iż twój brat lub siostra w wierze doznaje rozdarcia duszy, widząc, co ty jadasz, oznacza to, że nie ma w tobie ofiarnej postawy Bożej miłości. Twoja wolność do spożywania tych czy innych pokarmów nie powinna być powodem do nadwyrężania sumienia twojego brata lub siostry, za których przecież umarł Chrystus. 16Nie pozwalaj więc sobie na to, by to, co dobre dla ciebie, stało się przekleństwem dla twego brata lub siostry w wierze. 17#Łk 17,20; Rz 15,13; Ga 5,22; Hbr 13,9Królestwo Boże nie jest bowiem sprawą tego, co się je lub pije#Temat spożywania pokarmów z pogańskich ołtarzy Apostoł Paweł podjął również w 1 Kor 8 i 1 Kor 10., lecz jest pełnieniem woli sprawiedliwego Boga#Por. Mt 7,21. w pokoju i radości, które są owocem posłuszeństwa Bożemu Duchowi Uświęcenia#Przekłady dosłowne w swej lapidarności często nie zwracają uwagi na fakt, że sprawiedliwość jest wyłączną cechą Boga, a nie człowieka (por. Rz 3,23). Tu Paweł wyjaśnia, że człowiek może dostąpić zaszczytu uznania za sprawiedliwego jedynie wówczas, gdy całkowicie zanurzy się w dzieło i charakter Chrystusa, gdyż tylko wtedy zostanie okryty sprawiedliwością Chrystusa.. 18#Rz 12,17‐18Kto w taki sposób służy Chrystusowi, podoba się Bogu i powinien być przez was szanowany.
19 # Rz 12,18; Rz 15,2 Skupiajmy się zatem na tym, co prowadzi nas do umocnienia w pokoju z Bogiem i do wzajemnego zbudowania w relacjach z braćmi i siostrami w wierze. 20#Dz 10,15; 1 Kor 8,9‐12; Tt 1,15Nie rujnujmy Bożego dzieła z powodu drobnych kwestii, do których zaliczają się takie sprawy, jak inny stosunek do różnych pokarmów. Chociaż – z rytualnego punktu widzenia – wszystkie one są „czyste”#Apostoł posługuje się terminem zaczerpniętym z Prawa Mojżeszowego, które definiowało, co w życiu jest rytualnie czyste, a co nieczyste., to jednak byłoby źle, gdyby ktoś, spożywając pewne rzeczy, prowokował swego brata lub siostrę w wierze do naśladownictwa wbrew ich sumieniu. 21#1 Kor 8,13Dobrze więc będzie nie jeść mięsa ofiarowanego bożkom, nie pić alkoholu ani nie pozwalać sobie na cokolwiek, co by brata lub siostrę w wierze – naśladujących nas wbrew ich wewnętrznemu przekonaniu – prowadziło do erozji ich sumienia#Część greckich pism dodaje jeszcze frazę: „czuje się zasmucony, zgorszony lub osłabiony”. Inne podają: „przez co twój brat w wierze doznaje w swym sercu rozterek”.. 22#1 J 3,21Nasze osobiste przekonania, które nosimy w sercu przed Bogiem, stosujmy jedynie do siebie samych#Powtórne ostrzeżenie Apostoła udzielone tym, którzy lubią potępiać innych.. Szczęśliwy jest bowiem ten, kto postępuje tak, iż zawsze pozostaje w zgodzie z własnym sumieniem. 23#1 Kor 8,7; Tt 1,15Byłoby zaś dramatem, gdyby człowiek mający w sercu wątpliwości poszedł za wzorem innych i zaczął spożywać pokarmy ofiarowane bożkom, rujnując w ten sposób własne sumienie#Dosł. „osądza sam siebie”.. Czyniąc tak, nie postępowałby zgodnie z tym, co rozumie z Bożego Słowa#Dosł. „co wynika z jego wiary”. Kwestią zasadniczą wynikającą z tego wywodu Apostoła są dwie sprawy: (1) osobista zdolność człowieka do poznania prawdy Bożego Słowa i podporządkowania się mu, w czym wielkie zagrożenie mogą stanowić fałszywi nauczyciele, oraz (2) prawdziwa troska o to, by nie stać się dla braci i sióstr w wierze powodem potknięcia, w czym wielkim zagrożeniem może być postawa nieliczenia się ze słabym sumieniem ludzi o nieugruntowanej wierze.. Każdy zaś kompromis, na który ktoś idzie – wbrew osobistemu zrozumieniu Bożego Słowa#Dosł. „wbrew wierze” („co nie jest z wiary”). Wiara w biblijnym rozumieniu nie jest zespołem osobistych przekonań (takie rozumienie tego słowa jest rozpowszechniane przez świat), ale jest aktywną postawą człowieka, która wynika z jego osobistego zrozumienia Bożego Słowa – por. Rz 10,17. Oczywiście nie znaczy to, że każde zrozumienie Bożego Słowa jest prawdziwe. Tu jednak Apostoł nie rozważa kwestii zdrowej nauki opartej na fundamentalnym kerygmacie wiary, ale kwestię życiowej integralności człowieka, związaną z jego sumieniem. – jest grzechem#Apostoł wyraźnie podkreśla dwie ważne prawdy. Pierwszą jest to, że czyste serce człowieka ma dla Boga ogromną wartość, większą niż jakiekolwiek zasady religijne. Jeśli dla kogoś jakaś sprawa jest grzechem, to taka osoba powinna jej unikać, niezależnie od wszystkiego, co na ten temat będą mówić inni bracia lub siostry w wierze. Bóg znajduje bowiem przyjemność w tym, gdy człowiek osobiście Go poszukuje i osobiście unika wszystkiego, co ma choćby pozór zła (1 Tes 5,22). Jeśli ktoś rezygnuje z czegoś dla Boga, traktując to jako swój wyraz miłości do Najwyższego, to nikomu nie wolno tego kwestionować. Druga prawda jest taka, że przejawem prawdziwej postawy Bożej miłości wobec braci i sióstr w Chrystusie jest troska o ich dobro, a nie o dobro własne. Może się to wiązać z koniecznością wyrzeczeń ze strony ludzi uważających się za dojrzalszych w wierze. Oczywiście nie chodzi tu o kwestie fundamentalne, czyli istotne prawdy wiary, których powinniśmy właściwie nauczać i bronić. Takich głównych prawd wiary jest jednak w rzeczywistości tylko kilka i w większości kościołów chrześcijańskich są one takie same. Reszta to ludzkie dodatki lub różnego typu zwyczaje, którym niedojrzali duchowo członkowie różnych wspólnot i społeczności próbują nadawać rangę prawd wiary i narzucać je innym. Jezus i Apostołowie ostrzegali przed takimi ludźmi (np. w Mt 7,15; Mt 24,11; Mt 24,24; Mk 13,22; 2 Kor 11,13; Ga 2,4; 2 Tes 2,9; 2 P 2,1; 1 J 4,1)..
Obecnie wybrane:
Rzymian 14: NT NPD
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.
